Het Ocean Race Teams Duurzaamheidshandvest en de Gedragscode zijn opgesteld in samenwerking met de teams om uiting te geven aan een vlootbrede toewijding aan duurzame activiteiten en het ondersteunen van een gezonde oceaan. Het handvest omvat de thema's Belangenbehartiging, Wetenschap, Leren en Operaties. Het probeert alle teams, medewerkers en zeilers op te laten komen voor de oceaan door middel van duurzaam zeilen, team- en persoonlijke acties.

Op het gebied van wetenschap moeten teams beloven in te stemmen met:

• Het ondersteunen van op wetenschap gebaseerde besluitvorming.
• Deelnemen aan het vergroten van kennis en begrip van onze oceaan.
• Het hosten van wetenschappelijke apparatuur aan boord.
• Deelnemen aan zeil- en burgerwetenschapsprogramma's.
• Bijdragen aan het Decennium van de Oceaanwetenschap van de Verenigde Naties in samenwerking met The Ocean Race.

Door wetenschap op te nemen in een charter en van belanghebbenden te eisen dat ze verschillende wetenschapsgerelateerde activiteiten ondernemen terwijl ze meedoen aan een zeilrace, wordt wetenschap als kernwaarde opgenomen in de wedstrijdpraktijken. Dit is uniek in de sportwereld omdat het van teams en atleten verlangt om naast hun bestaande sportieve verantwoordelijkheden ook verantwoordelijkheden voor het milieu op zich te nemen.

Het onderliggende uitgangspunt van The Ocean Race - racen om de wereld rond te varen - betekent dat de race de deelnemers natuurlijk naar enkele van de meest afgelegen gebieden ter wereld brengt. Dit maakt het een uniek platform voor wetenschappelijk onderzoek omdat het wetenschappers toegang geeft tot afgelegen gebieden, zoals de Zuidelijke Oceaan rond Antarctica, die anders zelden toegankelijk zouden zijn. Schepen die buiten de reguliere scheepvaartroutes varen, spelen een essentiële rol in de mogelijkheid om wetenschappelijke instrumenten, zoals de drifterboeien en Argo-drijvers die tijdens de race worden ingezet, in te zetten op locaties waar te weinig monsters worden genomen. Dit biedt zeldzame mogelijkheden voor het verzamelen van gegevens van delen van de planeet waar weinig informatie is vastgelegd, waardoor de race een cruciaal platform is voor het verzamelen van gegevens die anders onbereikbaar zijn en voor het opvullen van hiaten in de gegevens, wat bijdraagt aan een beter begrip van onze oceanen.

La metodología de intervención partió desde un análisis rápido de los humedales. El análisis se basó en revisión bibliográfica, entrevistas con actores clave y talleres participativos de validación del análisis.

Deze analyse toonde aan dat los cinco humedales een verscheidenheid aan amenazas hebben, die zijn onderverdeeld in directe amenazas (amenazas directamente en el ámbito biofísico del humedal) en indirecte amenazas (amenazas indirectas ).

De directe amenazas zijn:

• Desmonte/deforestación (Cambio de uso de suelo)
• Residu's sólidos en el agua y sus bordes
• Vertimiento de aguas negras y grises crudas
• Verontreiniging door organische stoffen (meststoffen, pesticiden enz.)
• Agotamiento de mantos acuíferos
• Sedimentatie
• Relleno of depósito de escombros
• Drenaje
• Eutrofizatie
• Extracción de especies animales y vegetales
• Introductie van exotische soorten
• Wateroverlast

De indirecte gevaren zijn:

• stedelijke ontwikkeling zonder rekening te houden met omgevingsaspecten (inclusief onregelmatige bewoning)
• Slecht geplande ontwikkeling van immobiliën en hotels
• Bouw van gebouwen/infrastructuur in de buurt van de rivierbedding
• Apertura de senderos y caminos (incluyendo relleno)
• Landbouwactiviteiten die weinig duurzaam zijn
• Slecht beheerd toerisme
• Slecht beheerde waterzuiveringsinstallaties
• Gebrek of tekort aan sanitaire voorzieningen
• Verdroging van het water in de omgeving
• Onregelmatige of slecht geplande putten en rellen
• Deficiencia en cooperación interinstitucional y fraccionamiento de competencias del manejo de humedales
• Nadruk op voluntaristisch beleid voor stedelijke, industriële en toeristische groei, minder op het behoud van de menselijke ecosystemen
• Gebrek aan financiële middelen voor het beheer van humedales
• Slechte toepassing van de wetgeving en beperkte controle-inspanningen voor naleving van de normen
• Straffeloosheid voor degenen die zich niet aan de normen houden
• Especulación de la tierra/aumento precios
• Pobreza en asentamientos aledaños al humedal
• Pesca para autoconsumo de comunidades marginales aledañas al humedal

In el análisis también se identificaron los servicios ecosistémicos que proveen los humedales urbanos costeros generando bienestar a la población, los cuales se presentan a continuación:

• Bescherming tegen overstromingen
• Recreatie en Toerisme
• Voedselvoorziening (recursos pesqueros)
• Waterzuivering en behandeling van residu's
• Onderzoek, milieueducatie en bewaking van ecosistemische soorten
• Matiging van extreme klimaatgebeurtenissen
• Lokale temperatuurverlaging

El servicio ecosistémico de provisión de agua fue mencionado durante los talleres como un servicio ecosistémico importante; sin embargo, el análisis evidenció que, por los altos niveles de contaminación tanto directo al humedal como en toda la cuenca aguas arriba, la mayoría de los humedales urbanos costeros han perdido la capacidad de proveer el servicio ecosistémico de agua para consumo humano o animal. El servicio ecosistémico de provisión de alimentos (recursos pesqueros) se ha comprometido y puede generar riesgos a la salud a las personas (intoxicación), afectando principalmente a familias vulnerables por su bajo poder económico.

El tercer elemento que se analizó fueron los actores que inciden en la gestión de los humedales urbanos costeros:

Actores públicos a nivel federal: Secretaría de Medio Ambiente y Recursos Naturales, Secretaría de Desarrollo Agrario, Territorial y Urbano, Dirección General de la Zona Federal Marítimo-Terrestre y Ambientes Costeros, Comisión Nacional del Agua, Comisión Nacional de Áreas Naturales Protegidas, Procuraduría de Protección al Ambiente, Secretaría de Marina y Armada de México, Secretaría de Turismo, Petróleos Mexicanos, Fondo Nacional para el Fomento al Turismo.

Nationale actoren

• QUINTANA ROO: Secretaría de Medio Ambiente del estado de Quintana Roo, Procuraduría de Protección al Ambiente del estado de Quintana Roo... ,Secretaría de Desarrollo Territorial Urbano Sustentable del estado de Quintana Roo, Universidad Autónoma de Quintana Roo, Secretaría de Desarrollo Turístico del estado de Quintana Roo, Comisión de Agua Potable y Alcantarillado del estado de Quintana Roo, Coordinación Estatal de Protección Civil del estado de Quintana Roo.
• VERACRUZ: Secretaría de Medio Ambiente de Veracruz, Secretaría de Desarrollo Social de Veracruz, Universidad Veracruzana, Procuraduría de Medio Ambiente del estado de Veracruz.
• BAJA CALIFORNIA SUR: Secretaría de Planeación Urbana, Infraestructura y Movilidad del Estado de Baja California Sur, Secretaría de Turismo, Economía y Sustentabilidad del estado de Baja California Sur, Comisión de Agua Potable y Alcantarillado del estado de Baja California Sur, Universidad Autónoma de Baja California Sur.

Gemeentelijke actoren: Ayuntamiento de Bacalar in Quintana Roo; Ayuntamientos de Veracruz, Boca del Río y Medellín in Veracruz; Ayuntamiento de Los Cabos in Baja California Sur.Instituto Municipal de Planeación del municipio de Veracruz.

Particuliere actoren: Hotelexploitanten, touroperators, Metropolitano de Agua y Saneamiento de Veracruz.

Gemeenschappelijke actoren: Ejido Bacalar, Ejido Buenavista, Ejido Juan Sarabia, Ejido La Península, Ejido Aarón M. Fernández, Ejido Pedro A. de los Santos, Ejido Laguna Guerrero, Ejido Boca del Río, Ejido Medellín, Ejido Las Palmas. Cooperativas pesqueras, Asociación de Hoteles de Los Cabos.

Academici en onderzoekers:Instituto Tecnológico de México (Campus Chetumal/Campus Veracruz/Campus Los Cabos), El Colegio de la Frontera Sur, Instituto de Ecología, A. C; Centro de Investigaciones Biológicas del Noroeste S. C.

Andere maatschappelijke organisaties (OSC): Agua Clara, Ciudadanos por Bacalar A.C., Centinelas del Agua A.C., PRONATURA Península de Yucatán A.C., Amigos de Sian Ka'an A.C, ECOPIL A.C., PARES, A.C, Los Cabos Coast Keepers, Organización para la Sustentabilidad y la Conservación del Medio Ambiente.

Por otro lado, la fragmentación de competencias de los actores gubernamentales (federales, estatales y municipales) sobre los humedales, hace que la conservación, protección y restauración de estos ecosistemas carezca de esfuerzos coordinados y respuestas mancomunadas. Los municipios, encargados del manejo de desechos sólidos, aguas servidas y la planificación de uso de suelo, competencias que están directamente vinculado con las principales amenazas a los humedales, no identifican a los humedales urbanos costeros como su competencia dejando oportunidades de su cuidado sin abordar.

Aunque la conservación, protección y restauración de humedales urbanos es de gran importancia para los actores, la complejidad de la problemática asociada a los humedales urbanos costeros es, a menudo, tan abrumadora/agobiante que conlleva a la paralización de procesos. Esta situación, obstaculiza la toma de decisiones, que podrían ser socialmente poco aceptadas o viable (principalmente por motivos de bajos o escasos recursos económicos y/o humanos para su desarrollo e implementación), políticamente poco llamativos, o complejos por otras razones. Los actores, tanto públicos como privados, realizan acciones aisladas y desarticuladas, intentando cumplir con las competencias/intereses institucionales y, aunque conscientes de la importancia de la coordinación, la ausencia de trabajo mancomunado sigue siendo un limitante para la adecuada gestión de los humedales.

Het IOC eist dat alle projecten van het Olympisch Bossen Netwerk "ontwikkeld en geïmplementeerd worden in samenwerking met de relevante experts en autoriteiten". Alle zes projecten die momenteel deel uitmaken van het Netwerk houden niet alleen rekening met deze eis, maar beschouwen het als een hoeksteen van hun implementatie.

Het project in Papoea-Nieuw-Guinea bijvoorbeeld omvat een partnerschap tussen het NOC, lokale gemeenschappen, de nationale visserijautoriteit en de autoriteit voor natuurbehoud en milieubescherming. Het Sloveense project is een partnerschap met het Sloveense staatsbedrijf voor bosbouw; het Spaanse met het ministerie van Milieu en de Federatie van Spaanse gemeenten; terwijl het Portugese project de technische steun heeft van het overheidsinstituut voor natuur- en bosbehoud (ICNF) en de vereniging Abramud e Sentido Verde.

De vereiste van partnerschappen tussen NOC's en milieudeskundigen zorgt ervoor dat projecten die worden uitgevoerd in het kader van het Olympisch Bosnetwerk zo relevant en effectief mogelijk zijn met betrekking tot natuurbehoud. Het aangaan van partnerschappen met lokale experts en organisaties zorgt er ook voor dat het Netwerk een betekenisvolle impact kan hebben, niet alleen op het milieu, maar ook op de lokale gemeenschappen waar de projecten worden uitgevoerd. Bovendien bevordert het de lokale belangstelling voor en betrokkenheid bij het milieuwerk.

De Raad van Bestuur van het IOC heeft een aantal principes goedgekeurd waaraan NOC's moeten voldoen om lid te worden van het Olympisch Bos Netwerk.

Om hun project op te nemen in het netwerk, moet een NOC details indienen voor beoordeling en goedkeuring door het IOC, gebaseerd op deze specifieke criteria/principes. Het beoordelingsproces wordt gecoördineerd samen met milieudeskundigen die hun feedback geven aan het NOC en de mogelijkheid hebben om veldbezoeken uit te voeren wanneer dat relevant is.

Projecten moeten

• Bijdragen aan het verbeteren van klimaat- en natuurbescherming en veerkracht;
• Ondersteuning bieden aan en worden uitgevoerd in samenwerking met lokale gemeenschappen;
• ontwikkeld en uitgevoerd worden in samenwerking met de relevante experts en autoriteiten; en
• een onderhoudsplan voor de lange termijn hebben.

Deze principes helpen NOC's bij het opzetten van hun projecten en zorgen ervoor dat alle projecten die deel uitmaken van het Netwerk bijdragen aan klimaatactie en natuurbescherming. De principes zorgen er ook voor dat projecten bepaalde kenmerken en samenwerkingsstructuren bezitten die de lokale impact en de levensvatbaarheid van projecten op de lange termijn moeten garanderen.

Het Olympic Forest project van het IOC - een herbebossingsinitiatief dat in Mali en Senegal van start ging - wekte de interesse van de Nationale Olympische Comités, die de wens uitspraken om actie te ondernemen tegen klimaatverandering en om soortgelijke projecten in hun eigen landen uit te voeren.

Naar aanleiding van deze interesse lanceerde het IOC het Olympic Forest Network, waar NOC's konden voortbouwen op het oorspronkelijke Olympic Forest project door hun eigen initiatieven te ontwerpen en uit te voeren om bestaande bossen, corridors voor wilde dieren, kustwateren en ecosystemen te herstellen en regeneratieve landbouwprojecten te implementeren.

Het netwerk bouwt voort op en breidt het initiatief Olympic Forest van het IOC uit en helpt het werk van de Olympische Beweging te profileren dat bijdraagt aan de strijd tegen klimaatverandering en het behoud van de natuur. Het erkent lokale projecten die door NOC's worden uitgevoerd volgens best practices en binnen het kader van het IOC. Het IOC biedt ondersteuning aan NOC's (begeleiding, technisch advies voor de aanvraag bij het netwerk, workshops, webinars en in sommige gevallen financiering), ontvangt hun projecten en beoordeelt ze aan de hand van specifieke criteria. Dankzij haar kantoren wereldwijd helpt IUCN het IOC met het geven van technische feedback over de projecten, het uitvoeren van veldbezoeken en het beoordelen van de technische documentatie die door de NOC's wordt aangeleverd.

Drie binationale commissies (Canada-Verenigde Staten) spelen een rol bij de bescherming en het herstel van de Grote Meren, waaronder de Great Lakes Commission (GLC), de Great Lakes Fishery Commission (GLFC) en de International Joint Commission (IJC). Meer specifiek voor de Grote Meren wordt het werk van de IJC ondersteund door de Overeenkomst inzake de Waterkwaliteit van de Grote Meren (GLWQA). Hoewel geen van deze commissies expliciet een agenda met betrekking tot netwerken van beschermde en geconserveerde gebieden (PCA's) vertegenwoordigt en bevordert, delen ze doelstellingen en beschikken ze over capaciteiten die dergelijke netwerken kunnen ondersteunen.

Daarom blijft het Great Lakes Protected Areas Network (GLPAN) mogelijkheden vinden om PCA's te profileren, zijn netwerkambities te vervullen en instandhoudingskwesties aan te pakken door deel uit te maken van deze platforms. In het bijzonder heeft de GLWQA specifieke bijlagen die de prioritaire kwesties aanpakken die ook van belang zijn voor PCA's, zoals habitat en soorten, klimaatverandering, aquatische invasieve soorten, wetenschap en meerbeheer. Deelname aan het GLWQA is een effectieve manier om behoud op schaal aan te pakken en vertegenwoordigt een aanzienlijk rendement op investering gezien de capaciteit en samenwerkingsondersteuning die partners bieden. Meer specifiek zijn "Lakewide Action and Management Plans" (5-jarige rotatie voor elk van de 5 Grote Meren) en "Cooperative Science and Monitoring Initiatives" twee GLWQA-initiatieven die PCA's en PCA-netwerken kunnen benutten en bijdragen om de instandhoudingsinspanningen vooruit te helpen.

Er zijn meer dan 650 beschermde kust- en zoetwatergebieden die meer dan 40 agentschappen in de Grote Meren vertegenwoordigen. Voor de oprichting van het Great Lakes Protected Areas Network (GLPAN) in 2019 was er geen forum of netwerk dat een directe dialoog of samenwerking tussen beschermde en beschermde gebieden in de Grote Meren ondersteunde.

Leden van het GLPAN zijn personen of vertegenwoordigers van instanties die professionele activiteiten uitvoeren met betrekking tot het behoud van de Grote Meren en/of het beheer van beschermde gebieden. De leden zijn over het algemeen leidinggevende posities die deskundige kennis, relevante informatie en capaciteit kunnen bijdragen om de GLPAN-doelstellingen te bereiken, waaronder:

• Bijdragen aan het behoud en de bescherming van de kust van de Grote Meren en de ecosystemen van de meren door middel van een samenwerkend netwerk van mensen en plaatsen;
• Een platform bieden voor het verbeteren van de communicatie en kennisuitwisseling tussen beschermde en beschermde gebieden in het Grote Merengebied;
• Samenwerkingsverbanden op te bouwen en projecten te ondersteunen die van belang zijn voor de GLPAN-leden;
• Bewustwording en waardering te creëren voor beschermde en beschermde gebieden in het Grote Merengebied bij het publiek en andere binnenlandse en binationale natuurbeschermingsinitiatieven; en,
• Dienen als regionaal knooppunt voor het North American Marine Protected Areas Network (NAMPAN).

Zodra we een Community Wildfire Management Team hebben opgericht, evalueren we hun lokale problemen met betrekking tot bosbranden en identificeren we opties voor verandering met behulp van een reeks participatieve methoden. Ons doel is om inzicht te krijgen in hoe en waarom branden in elke gemeenschap ontstaan en wat de positieve en negatieve gevolgen zijn van branden die om verschillende redenen en in verschillende gebieden ontstaan. We raden aan om verschillende mensen te interviewen, waaronder leden van het Community Wildfire Management Team, andere dorpsleiders en ouderen, vrouwen, jongeren en lokale autoriteiten.

Wanneer we de oorzaken en de impact van bosbranden begrijpen, brengen we de gemeenschap in kaart om ruimtelijk vast te stellen

• waar branden het meest waarschijnlijk zullen ontstaan en waarom;
• potentiële brandgangen of controlelijnen in het landschap;
• Locatie van waterbronnen;
• locatie van toegangswegen en -paden;
• prioriteitsgebieden voor bescherming (bijv. hoogwaardige bossen en herstelgebieden); en
• het vermogen van de leden van de lokale gemeenschap om branden onder controle te houden door middel van zowel pre-suppressie- als suppressiemaatregelen.

Deze brandkaarten hielpen elke gemeenschap bij het implementeren van maatregelen om bosbranden te voorkomen, op te sporen en er effectief op te reageren.

Eerst identificeren we een geschikte gemeenschap - een gemeenschap die bedreigd wordt door brand en de wil heeft om het probleem aan te pakken, en idealiter een gevestigde gemeenschapsgroep heeft. In het Tonlé Sap-meer hebben we gewerkt met Community Fishery Organizations (CFi's), Community Protected Area Organizations (CPA's) en dorpen om CBFiM te implementeren. Het inschakelen van een formele gemeenschapsorganisatie met een erkende structuur heeft verschillende voordelen, waaronder erkend gemeenschapsleiderschap, managementcapaciteit, financiële middelen zoals bankrekeningen en erkenning door de lokale autoriteiten. Eerst vragen we advies aan lokale overheidsinstanties over welke gemeenschappen de nodige capaciteit hebben om deel te nemen aan CBFiM. Vervolgens ontmoeten we de leiders van de gemeenschap om hun steun te verwerven, voordat we contact opnemen met vrouwenspaargroepen die financiële steun kunnen bieden. Op basis hiervan ontwikkelen we het Community Wildfire Management Team dat geïntegreerd moet worden met de autoriteiten van zowel het dorp als de gemeente. Het Community Wildfire Management Team vormt de basis van CBFiM.