Partnerschappen met KMFRI en andere relevante districtsdepartementen hebben het mogelijk gemaakt om de ontwikkeling van voorstellen door de vereniging regelmatig en effectiever te evalueren om zo een duidelijk en ondubbelzinnig voorstel in te dienen bij de Wereldbank en andere financiers. Handholding door partneragentschappen zoals KMFRI, WWF, National Bank, Base Titanium, etc. is essentieel geweest voor het vergroten van de kennis over aanbestedingen, inkoop van bouwmateriaal, meubilair en apparatuur.

Een sleutelcomponent van het Soqotra Erfgoedproject is de mogelijkheid om toegang te krijgen tot informatie over het erfgoed van Soqotra om beslissingen te kunnen nemen. Dit werd gerealiseerd door al het gedocumenteerde materiële en immateriële erfgoed op te nemen in de Soqotra Heritage Database die geïmplementeerd werd via het Arches Project. Hoewel deze extern wordt onderhouden en hoewel internetverbindingen op Soqotra de toegang tot dergelijke bronnen op een zinvolle manier verhinderen, heeft het lokale team toegang tot alle informatie via de Arches Collector App die kan worden gebruikt om informatie te visualiseren en ook om informatie in het veld te verzamelen en toe te voegen.

Updates kunnen worden geverifieerd en mogelijk gemaakt tijdens regelmatige bijeenkomsten in het Arabisch Regionaal Centrum voor Werelderfgoed, totdat een duurzame internetvoorziening mogelijk is op Soqotra.

Hierdoor kregen de belanghebbenden op Soqotra toegang tot informatie voor planningsdoeleinden en werden belanghebbenden bewust gemaakt van het belang om erfgoedcomponenten in aanmerking te nemen bij ontwikkelingsactiviteiten.

Het netwerk biedt de mogelijkheid om de culturele rijkdom van de Dolomieten te verkennen in samenhang met zijn uitzonderlijke universele waarde, via een reeks meertalige musea (ook voor minderheden) in berggemeenschappen en culturele routes om de Dolomieten, de mensen en de geschiedenis te verkennen. Aangezien musea een sleutelrol spelen in het leven van lokale gemeenschappen en ze de registratie van lokale geschiedenis en ervaringen door de tijd heen ondersteunen, zijn deze plaatsen ook fundamenteel voor het communiceren van de waarden van de Dolomieten door middel van verschillende natuurlijke en culturele perspectieven.

Musea en culturele routes spelen een belangrijke rol in het vergroten van het bewustzijn over het leven van de lokale gemeenschappen en de ervaringen die deze gebieden hebben meegemaakt vanaf de prehistorie, via de twee wereldoorlogen tot nu, door middel van gebeurtenissen die de culturele en sociale gemeenschappen van deze gebieden diep hebben gevormd. Het netwerk van musea is een belangrijk platform voor de directe interactie met lokale gemeenschappen en voor deze gemeenschappen om hun kennis te delen over de Dolomieten en de historische gebeurtenissen die de landschappen hebben gevormd.

Last but not least, bieden ze mensen met een lichamelijke beperking de kans om de Dolomieten op een toegankelijke manier te verkennen.

Participerend onderzoek is essentieel wanneer historische gegevens ontbreken en nieuwe concepten worden geïntroduceerd. Het onderzoek in Yakou bestond uit drie fasen. De eerste fase was gericht op het begrijpen van de locatie en de betekenis ervan. Als een typisch dorp met een goed bewaard gebleven landschap van "bos-dorp-terras-water-systeem", werd Yakou geselecteerd om het landschapspatroon van het Laohuzui-gebied te vertegenwoordigen. Het veldwerk werd uitgevoerd door zowel het nominatieteam (Chinese Academie voor Cultureel Erfgoed) als het wetenschappelijke onderzoeksteam (Yunnan University). De tweede fase richtte zich op de restauratie van het irrigatiesysteem van Yakou. Er werden semigestructureerde interviews met de lokale bevolking, veldwerk en restauratie uitgevoerd. Volgens de onderzoeksresultaten kwamen het traditionele waterbeheersysteem en de bijbehorende kennis naar voren als belangrijke elementen in Yakou. Sloten, kanalen en waterreservoirs werden gerepareerd om het gebruik op lange termijn te garanderen, en de traditionele ceremonies en het inspectiesysteem werden ingesteld door de ouderen. De derde fase richtte zich op de verbetering van het waterbeheer, waarbij onderzoekers ruimtelijk onderzoek deden naar het verspreidingspatroon van de nederzettingen en hydrologische analyses met behulp van een geografisch informatiesysteem.

Het proces voor het opstellen van het nieuwe beheerplan voor het werelderfgoed is in 2017 begonnen en verschillende groepen hebben er drie jaar aan gewerkt (2017-2020). De World Heritage Management Board leidt het proces, met medewerking van de cultureel erfgoedbeheerder in Røros, de vertegenwoordiger van de inheemse Sámi, stedenbouwkundigen uit de verschillende gemeenten en provincies binnen het werelderfgoed en de bufferzone, en de directeur van het museum van Røros. Hoorzittingen en bijeenkomsten met de gemeentebesturen in de 5 gemeenten zijn gebruikt om deze dialoog tot stand te brengen. Meer dan 40 verschillende partijen werden uitgenodigd voor de hoorzittingen, waaronder de provincies, gemeenten, musea, NGO's, personen die betrokken zijn bij de beheerplannen, particuliere eigenaren van land binnen het werelderfgoed en het Sámi parlement. De Sámi werden op dezelfde manier betrokken als de andere belanghebbenden, en telden mee met vertegenwoordigers in zowel de World Heritage Board als in de administratieve groep.

Om de Ifugaocultuur te integreren in het formele onderwijscurriculum, moeten de leerkrachten leren omgaan met de Ifugaocultuur. Leraren, de meesten van Ifugao afkomst, zijn door het moderne onderwijssysteem het waardesysteem van hun voorouders vergeten. Sommigen zijn buiten de Ifugao regio opgeleid. Het doel is om leerkrachten te trainen in het integreren van cultuur in wiskunde, sociale wetenschappen en alle vakken, en om lesmateriaal en modules te ontwerpen waarin de Ifugaocultuur een transversaal thema is. Trainingen voor leerkrachten over lokale leerplanontwikkeling en het bedenken van leermodules zijn aan de gang.

SITMo heeft samenwerkingsverbanden ontwikkeld met lokale wetenschappelijke instellingen zoals de Ifugao State University, die werkt met het FAO Globally Important Agricultural Heritage System (GIAHS) predicaat en het Ifugao Rice Terraces GIAHS Research and Development Center heeft opgericht. Verder werkt SITMo samen met de Ifugao State University en het Taiwanese Ministerie van Wetenschap en Technologie en de National Chengchi University van Taiwan in het project "Center for Taiwan-Philippines Indigenous Knowledge, Local Knowledge and Sustainable Development", waarbij partnerinstellingen samen de duurzame bescherming en overdracht van hun inheemse kennis onderzoeken door middel van uitwisseling en gezamenlijk onderzoek, waardoor lokale gemeenschappen zich duurzaam kunnen ontwikkelen. In 2012 werd een partnerschap op lange termijn aangegaan met het Departement Antropologie van de Universiteit van Californië, Los Angeles (UCLA) om archeologisch onderzoek uit te voeren op de terrassen, wat leidde tot de oprichting van erfgoedgalerijen voor de gemeenschap en de publicatie van wetenschappelijke artikels.

De partijen van het Laponia-proces stelden zich ten doel een nieuw managementplan voor het landgoed op te stellen op basis van de waarden binnen drie gebieden: de natuurlijke omgeving en haar hoge waarden; de levende Sámi cultuur en rendierindustrie; en het historisch erfgoed dat voortkomt uit eerder gebruik van het land. Dit participatieve beheerplan is gebaseerd op een gedeeld begrip van het werelderfgoed door alle belanghebbenden die betrokken zijn bij het proces en de uitvoering van het plan. Naast de bestuurlijke instellingen (gemeenten, provincie, overheidsinstanties die belast zijn met de instandhouding van het erfgoed) zijn de Sámi dorpen, organisaties die verantwoordelijk zijn voor de rendierhouderij in een bepaald gebied, belangrijke belanghebbenden die in dit participatieve proces moeten worden meegenomen en geïntegreerd. Het is een legale entiteit en ze worden georganiseerd via dorpsvergaderingen.

Het Laponia-proces was een benadering van de dialoog die werd gecreëerd en ontwikkeld door een verscheidenheid aan belanghebbenden in het werelderfgoed Laponia. Aangezien Laponia een groot gebied is dat uit verschillende beschermde gebieden bestaat, was het een grote uitdaging om een gecoördineerd managementsysteem op te zetten sinds de opname op de Werelderfgoedlijst. Het provinciebestuur van Norbotten en de Sámi-gemeenschappen en -gemeenten Jokkmokk en Gällivare begonnen aanvankelijk onafhankelijk van elkaar met het opstellen van hun beschermingsprogramma's. Het Laponia-proces ging van start op initiatief van de gouverneur van Norrbotten in 2005 en omvatte alle belanghebbenden in een proces van dialoog op basis van een aantal gemeenschappelijke waarden, waardoor de partijen het eens zouden worden over cruciale kwesties en de voorwaarden waaronder het Laponia-gebied beheerd zou moeten worden. Alle besluiten moesten bij consensus worden genomen en er werd verzocht om nieuwe regelgeving voor de nationale parken en natuurreservaten. In 2006 ondertekenden de partijen een gemeenschappelijke overeenkomst die ze naar de regering stuurden:

• Een reeks gemeenschappelijke basiswaarden
• Gemeenschappelijke intenties voor een aantal inspanningen
• De oprichting van een tijdelijke Laponia-delegatie
• Voorbereidingen voor de start van een beheersgroep voor het werelderfgoed met een Sámi meerderheid in het comité.

Projecten op dit gebied bieden jongeren de kans om bij te dragen aan natuurbehoud door betrokken te raken bij de volgende taken:

1. Herbebossing
2. Behoud van flora en fauna
3. Verzamelen van gegevens
4. Onderhoud van natuurgebieden
5. Bioconstructie projecten
6. Milieueducatie en -communicatie