Om een gunstig klimaat te creëren voor de oprichting van een inheemse instelling die verantwoordelijk is voor het beheer van het Nationaal Park, was het nodig om een aantal juridische, administratieve en financiële instrumenten te ontwikkelen. Dit institutionaliseringsproces vereiste het bestuderen van referenties en het opstellen van een regelgevend en representatief kader voor de activiteiten van de nieuwe beheersentiteit. Dit kader is gebaseerd op een dialoog met overheidsinstellingen om de bestuurlijke overdracht te implementeren en het opstellen van juridische instrumenten die de nieuwe bestuurlijke entiteit bekrachtigen. De belangrijkste stappen in dit proces waren:

• Inheemse raadpleging in oktober 2015 in overeenstemming met de ILO Conventie 169.
• Opstellen van statuten voor de inheemse gemeenschap Ma'u Henua waarin de structuur, werking, samenstelling en Honui (vertegenwoordigers van de clan) zijn vastgelegd.
• Operationeel plan waarin CONAF en Ma'u Henua het park samen beheren tussen 2016-2017.
• Kader dat de interne processen van economische audits en openbare beheerrekeningen kan reguleren om bij te dragen aan een transparant beheer.
• Uitvaardiging van een decreet van het Ministerie van Nationale Activa waarmee het beheer van het grondgebied van het park werd toegewezen aan de inheemse gemeenschap.

De basis van elk SeaSketch-project is geospatiale informatie (kaarten) die wordt weergegeven als kaartservices. Er zijn geen minimale gegevensvereisten. U kunt beginnen te werken met wat u hebt. Kaarten kunnen worden gepubliceerd als Esri REST Services (bijv. met ArcGIS Server of ArcGIS online) en open source mapping services (bijv. WMS, WMTS) en vervolgens worden geïmporteerd in SeaSketch. Voorbeeldkaarten zijn administratieve grenzen (bijv. EEZ, territoriale zee, bestaande MPA's), habitats op de zeebodem, bathymetrie, menselijk gebruik, enz.

De kaarten die u kiest om op te nemen als gegevenslagen in SeaSketch hangen af van de doelen van uw proces. Als u plannen maakt voor beschermde zeegebieden, scheepvaartroutes en aquacultuurlocaties, wilt u misschien navigatiekaarten, habitatkaarten, de verspreiding van visserijactiviteiten en andere lagen die kunnen worden gebruikt om gebruikers te begeleiden bij het ontwerpen van hun plannen. Beschermde gebieden zijn alleen zinvol als ze effectief bepaalde habitats beschermen, scheepvaartroutes botsingen minimaliseren en efficiëntie maximaliseren, aquacultuurlocaties zich in bepaalde dieptezones bevinden, enz. Per geval moet je evalueren welke gegevens als kaarten moeten worden weergegeven en welke subset van deze gegevens moet worden geanalyseerd.

Lokale capaciteitsontwikkeling en sensibilisering vormen de kern van het Soqotra Erfgoedproject dat zowel de opleiding van erfgoeddeskundigen als van leden van de lokale gemeenschappen omvat. Bouwen op bestaande lokale capaciteit is fundamenteel voor de langetermijnimplementatie van effectieve conservatie- en managementinspanningen met een bijzondere focus op het verzekeren van de integratie van erfgoed in duurzame lokale ontwikkeling en op het verzekeren van de duurzaamheid van de lokale gemeenschappen.

Tussen 2018-2020 kwamen de leden van het projectteam vier keer samen in het Arab Regional Centre for World Heritage in Manama, Bahrein, voor opleidingsworkshops over het herkennen, documenteren en vastleggen van cultureel erfgoed op Soqotra. De opleiding in het documenteren van cultureel erfgoed omvatte gedetailleerde onderzoeksmethodes voor een reeks sites, inclusief gespecialiseerde opleiding in het opnemen van rotskunst en in het gebruik van Kite Aerial Photography. Het vastleggen van immaterieel erfgoed omvatte een gedetailleerde opleiding in cinematografie om alle details van traditionele gebruiken tot leven te brengen. Verdere opleiding in educatie- en sensibiliseringstechnieken, presentatie en het vertellen van verhalen stonden ook hoog op de agenda. Bovendien werden geïnteresseerde leden van de Soqotri-gemeenschap rechtstreeks betrokken bij de documentatie van cultureel erfgoed.

Jarenlang lag de focus van natuurbeschermingsprojecten op het eiland uitsluitend op natuur en biodiversiteit. Het Soqotra Heritage Project richt zich op zowel natuurlijk als cultureel erfgoed als één onderling verbonden element dat nauw verbonden is met het leven en de cultuur van de mensen die inheems zijn op het eiland en die een sleutelcomponent zijn van het bio-culturele landschap van de Soqotra-archipel.

Deze herverbinding wordt in de eerste plaats tot stand gebracht door de identificatie en documentatie van materiële en immateriële erfgoedmanifestaties en -uitingen en door het opzetten van sensibiliseringsactiviteiten. Het projectteam werkte samen met een groep lokale geïnteresseerden bij het documenteren van meer dan 400 tastbare culturele erfgoedelementen (gebouwen, monumenten, historische plaatsen alsook artefacten en objecten) en de mondelinge en immateriële tradities - in het bijzonder de lokale inheemse taal en mondelinge geschiedenis - van de Soqotri-gemeenschappen door middel van rapporten, foto's en films. Dit proces omvatte ook het overwegen van de integratie van cultureel erfgoed in systemen van beschermde gebieden die ontworpen zijn voor het behoud van de biodiversiteit en het sensibiliseren van de lokale gemeenschappen voor het belang van het behoud van erfgoed in zijn bredere vorm.

Het paalwoningenmuseum van Ledro is het hart van de ReLED. Het museum werd in '72 opgericht en de verbinding met de wijdere omgeving begon op hetzelfde moment, toen de architect Marcello Piovan werd gevraagd om de museumstructuur en het bredere landschapsplan te ontwerpen voor het gebied waarin het museum zich bevindt. De bouw werd toevertrouwd aan lokale bedrijven en bood een economische impuls voor het gebied. Het onmiddellijke succes van het museum, hoewel het soms als buitenlands werd beschouwd in de lokale context, werd sinds '94 ondersteund door het Museum of Natural Science, dat tegenwoordig MUSE heet.

Sindsdien heeft het museum de lokale economie op vele manieren gestimuleerd: door toerisme uit Noord-Italiaanse scholen aan te trekken, activiteiten als onderdeel van het toeristische aanbod te promoten, lokale producenten bij het museum te betrekken, gemeentelijke structuren te restaureren om ruimte voor activiteiten te bieden, samen te werken met lokale bedrijven voor het gereconstrueerde dorp en samen te werken met lokale organisaties voor activiteiten op het gebied van onderhoud. Andere activiteiten zijn de inschrijving van de paalwoning op de Werelderfgoedlijst in 2011, de geboorte van de ReLed, de uitbreiding van de jaarlijkse openingsperiodes en de oprichting van QBO - een niet-museale ruimte (verbonden met de tentoonstellingsverdieping) gewijd aan activiteiten ook tijdens de sluitingstijd van het museum.

Het Ledro Museum Netwerk (ReLED) heeft als belangrijkste actiepunt het paalwoningenmuseum aan het Ledromeer. De medewerkers van het museum hebben in meer dan 20 jaar ervaring methoden van betrokkenheid, communicatietechnieken en soorten activiteiten verfijnd om een zo groot mogelijk publiek te kunnen bereiken. In 2000 werd geleidelijk de eerste werkgroep opgericht die nog steeds actief is in het museum en die het "historisch geheugen van de instelling" vormt, inclusief een archief van ervaringen, trainingen en referentiepunten voor degenen die zich in de jaren daarna bij het museum en het netwerk hebben aangesloten.

In die tijd bouwde het museum aan wat kan worden beschouwd als een industriële werkstoel: om aan de vraag te voldoen was het nodig om "werkstandaarden" te creëren, zowel wat betreft de activiteiten met het publiek en de scholen als wat betreft de logistiek, de aanschaf van apparatuur en lesmateriaal en de precieze verdeling van de groepen over de zalen. De op scholen gerichte activiteiten hebben in de loop der jaren veel steun gekregen, dankzij verschillende vernieuwingen: er zijn nieuwe openbare voorzieningen en een nieuw museum gecreëerd, het prehistorische dorp is gereconstrueerd, er is samengewerkt met en leiding gegeven aan andere musea van het ReLED-netwerk en er is een voortdurende relatie met MUSE tot stand gebracht.

Het Wetenschapsmuseum van Trento, MUSE, werd in 2013 geopend in een gerenoveerd industriegebied van de stad Trento. Het museum, ontworpen door Renzo Piano, volgt de principes van eco-duurzaamheid en beslaat 12.600m2 verdeeld over zes verdiepingen en een tropische kas. Het museum en zijn architectuur tonen de wereldwijde verscheidenheid aan terrestrische habitats, van de bergtoppen tot op zeeniveau, vertegenwoordigd door de Afrikaanse tropische bossen en de meest relevante dinosaurustentoonstelling van de Alpen.

De bezoeker wordt betrokken bij en begrijpt de gevolgen van klimaatverandering en wordt op een duidelijke en eenvoudige manier blootgesteld aan wetenschappelijke en technologische informatie door middel van bijschriften, audiovisueel materiaal en visuele effecten. Het is een museum dat een verschil wil maken en een actieve speler wil zijn in de ontwikkeling van zijn gemeenschap; de organisatie is overgestapt van op onderzoek, educatie en communicatie gebaseerde activiteiten naar nieuwe manieren om de agenda van het museum te verbinden met lokale en internationale doelstellingen voor duurzame ontwikkeling met en voor gemeenschappen, beleidsmakers en besluitvormers, evenals publieke en private economische actoren.

MUSE is het hart van een levendig territoriaal netwerk van musea en bezoekerscentra, waaronder het paalwoningenmuseum van Ledro, die zich bezighouden met meerdere disciplines en lokale en mondiale dynamiek.

Het ReLED Museum Network is in 2012 ontstaan uit een samenwerking tussen de gemeente Ledro, het Wetenschapsmuseum van Trento en de territoriale tak daarvan, het Pile Dwelling Museum van Ledro. Dit is geen nieuwe structuur maar een netwerk van wat al aanwezig was in het gebied. Het is een innovatieve "manier van werken" waarbij het Ledro Tourism Agengy direct betrokken is en indirect scholen, culturele verenigingen en toeristische voorzieningen in het gebied.
Het netwerk maakt gebruik van instrumenten voor territoriaal beheer zoals het netwerk van reservaten van de Ledrensi Alpen en het biosfeerreservaat van de "Alpi Ledrensi en Judicaria", dat deel uitmaakt van de UNESCO MaB-aanwijzing.

ReLED betrekt elk jaar meer dan 70.000 mensen bij workshops, rondleidingen en culturele amusementsactiviteiten die het mogelijk maken om de Ledro vallei te vertellen aan de hand van verschillende disciplines: archeologie, geschiedenis, etnografie, natuurwetenschappen, geografie en landschap. Het Pale Dwelling Museum is het hart van deze activiteiten met meer dan 40.000 bezoekers per jaar.

ReLED is vandaag de dag een klein cultureel bedrijf dat meer dan 20 mensen actief betrekt (inclusief conciërges, operators, ambtenaren, schoonmaakpersoneel) in een gebied dat 5500 inwoners telt en op 50 km afstand ligt van de regionale hoofdstad Trento.

Het Heart of Neolithic Orkney speelt een belangrijke rol in de lokale identiteit en het speelt een sleutelrol in de duurzaamheid van de lokale toeristische economie en bedrijvigheid.

Als onderdeel van het ontwikkelingsproces van een nieuw beheerplan werden lokale gemeenschappen, bewoners en bedrijven gevraagd om hun mening te geven over het toekomstige beheer van het Heart of Neolithic Orkney. Begin 2020 werd een raadplegingscampagne uitgevoerd via kwantitatieve en kwalitatieve methoden, waaronder een enquête (zowel online als op papier) en een serie van drie raadplegingssessies die plaatsvonden in het St Magnus Centre, Kirkwall; het Maeshowe Visitor Centre, Stenness en het Milestone Community Centre, Dounby. Daarnaast vonden er raadplegingen en bijeenkomsten plaats met lokale gemeenschapsorganisaties.

De raadpleging richtte zich op het begrijpen van de waarde van het Heart of Neolithic Orkney en de rol die de aanwijzing als werelderfgoed heeft voor lokale gemeenschappen en bedrijven. De raadpleging onderzocht ook hoe de communicatie met lokale belanghebbenden kan worden verbeterd en ging in op hun belangrijkste prioriteiten voor de toekomst van de site.

The Heart of Neolithic Orkney is van groot belang voor de lokale identiteit van de Orcadians en lokaal rentmeesterschap en betrokkenheid zijn van vitaal belang voor een adequaat en effectief beheer van de site en de bredere landschappelijke setting. Sinds 2005 is er een Ranger Service (boswachtersdienst) die zowel de bezoekers van de sites als de leden en bewoners van de lokale gemeenschap bedient. Seizoensgebonden rangerposten zijn toegevoegd met vrijwillige rangerposten ingevuld door lokale bewoners die naast de World Heritage Site Rangers werken die in dienst zijn van Historic Environment Scotland.

De vrijwillige rangers spelen een belangrijke rol in de bescherming van het natuurlijke en culturele erfgoed van Orkney, omdat ze helpen met voetpatrouilles, toezicht op evenementen van derden, begeleide wandelingen en ondersteuning van school- en gemeenschapsgroepen. Ze zijn de frontlinie in de omgang met het publiek en ze zijn actief betrokken bij het waarborgen van veilige en verantwoorde toegang tot de site en het genot ervan.

Ranger Services zijn opgezet op een aantal locaties die worden beheerd door Historic Environment Scotland als een maatregel om de goodwill, het verantwoordelijkheidsgevoel en het rentmeesterschap van lokale gemeenschappen en belanghebbenden te bevorderen.