Er wordt vaak gezegd dat de privésector blind is voor milieukwesties. De realiteit is echter dat de particuliere sector veel investeert in biodiversiteit. Het project was een kans voor bedrijven om hun begrip van milieukwesties te verdiepen en om de bedrijfsgewoonte te ontwikkelen om verder te denken dan de winst. Minder voor de hand liggend is dat het een kans is voor milieuspecialisten om hun begrip van bedrijfs- en ontwikkelingsdynamiek te verdiepen en om te leren een bottom line-analyse op te nemen in hun eigen evaluaties.

Het doel van deze bouwsteen is om relevante projecten te hebben die een voordeel opleveren voor Lamington National Park. Voorbeelden zijn herbegroeiingsprojecten, openbare evenementen, educatieve programma's en materialen. Door samen te werken met de gemeenschap en vrijwilligersorganisaties, kunnen projecten worden geleid/ontwikkeld die ten goede komen aan Lamington National Park en haar belanghebbenden. Gestructureerde projecten en programma's geven vrijwilligers een doel voor hun tijd en helpen ook bij het implementeren van het beheerplan voor het park.

Er bestaan vrijwilligersovereenkomsten (Memorandum of Understanding) tussen elke vereniging (LNHA en GMNHA) en de Queensland Parks and Wildlife Service and Partnerships (QPWS&P). De overeenkomsten beschrijven de rollen en verantwoordelijkheden van beide partijen. Hoewel ze niet wettelijk bindend zijn, leggen ze de betrokkenheid van de afdeling en de vrijwilligers vast, wat heeft bijgedragen aan de lange levensduur en groei van de relatie.

De relatie tussen medewerkers van beschermde gebieden en de gemeenschap is belangrijk voor effectief beheer van beschermde gebieden. De relatie die Queensland Parks and Wildlife Service & Partnerships (QPWS&P), in het bijzonder rangers, hebben met de lokale gemeenschap, inclusief de vrijwilligers van de natural history association, biedt een reeks voordelen voor het Lamington National Park en het natuurbehoud.

De wederzijdse relatie tussen de verenigingen en QPWS&P houdt in dat de afdeling de vrijwilligers voorziet van QPWS&P vrijwilligersuniformen, accommodatie en vergaderzalen, onderhoud van de bezoekerscentra, middelen voor andere activiteiten en elke 2 jaar een vrijwilligersaccreditatieweekend. De accreditatieweekenden duren twee volle dagen met accommodatie, catering, gastsprekers en locatie geleverd of geregeld door QPWS&P. Tot de gastsprekers behoren vaak zowel QPWS&P als externe experts op het gebied van milieubeheer. Als tegenprestatie bemannen de vrijwilligers vrijwilligerscentra tijdens weekenden en schoolvakanties om bezoekers informatie over het park te geven en deel te nemen aan natuurbeschermingsprojecten in het park.

Volgens Costa et al. "was Brazilië het eerste land ter wereld dat een nationaal beleid voor agroecologie en biologische productie implementeerde". Het is daarom vermeldenswaard dat het beleid op grote schaal is geïmplementeerd in het land en een goed voorbeeld is van een multisectoraal overheidsbeleid, ondanks de uitdagingen waarmee het nog steeds wordt geconfronteerd. Bovendien heeft PNAPO als inspiratie gediend voor Braziliaanse staten (zoals Minas Gerais, Rio Grande do Sul, Goiás, São Paulo en Amazonas), het federale district en gemeenten om hun eigen staats- en gemeentebeleid uit te werken, waarbij ze de richtlijnen van het nationale beleid volgen en aanpassen aan hun eigen realiteit en behoeften. Daarom is PNAPO waarschijnlijk geschikt om naar andere situaties te worden overgedragen.

Het Durban CEBA-initiatief heeft de oorspronkelijke aanpak van ecosysteembeheer en herbebossing uitgebreid. Dit werd gedaan door een meer holistisch begrip te omarmen van de link tussen gemeenschappen en de ecosystemen die hun welzijn en bestaansmiddelen ondersteunen, vooral in het licht van de risico's van klimaatverandering. Het gaat om de overdracht van klimaatrelevante kennis, het creëren van lokale banen en de ontwikkeling van kleine bedrijven, die allemaal bijdragen aan schonere, groenere en duurzamere buurten. Hierdoor worden gemeenschappen minder afhankelijk van dure nutsvoorzieningen en diensten en door hun directe participatie worden ze mede-eigenaar van een nieuwe groene economiesector in Durban. De belangrijkste elementen zijn:

• Het beheer en/of herstel van lokale ecosystemen. Dit gebeurt in de eerste plaats door het verbeteren van bijvoorbeeld de regulering van het rivierdebiet en erosiebeheersing, wat de aanpassing aan de klimaatverandering en de risicobeperking bij rampen kan stimuleren.
• Ervoor zorgen dat gemeenschappen de risico's van klimaatverandering begrijpen en begrijpen hoe ze zich kunnen aanpassen aan klimaatgerelateerde rampen en hoe ze deze beter kunnen beheersen.
• De verbetering van lokale gemeenschappen door het creëren van "groene banen" voor armen en werklozen.
• Het opzetten van partnerschappen tussen de gemeente eThekwini, andere overheidsinstanties, bedrijven, NGO's en lokale gemeenschappen.

Ter ondersteuning van het algehele beheersplan voor de hilsavisserij wordt er voedselcompensatie of training in het genereren van alternatieve inkomsten geboden aan huishoudens die rechtstreeks worden getroffen door het visverbod voor de hilsavisserij. Huishoudens ontvangen ofwel een maandelijks rantsoen rijst gedurende de lange periode (vier maanden) van het visverbod, of ze krijgen training en materiaal om hun inkomen te diversifiëren. Als ze dat laatste ontvangen (aangeduid als AIGA - alternatieve inkomstengenererende activiteiten), hebben huishoudens meestal geen recht op rijstcompensatie. In het kader van AIGA worden trainingen aangeboden zoals veeteelt, naaien, landbouw en het maken van netten.

Elk jaar is er een landelijk verbod op het vangen, verkopen, vervoeren, verhandelen of in bezit hebben van jonge hilsa van 1 november tot 30 juni, 2-3 maanden volledig verbod op alle vormen van visserij met inbegrip van jonge hilsa doelsoorten in 5 reservaatgebieden (riviergedeelten) in de belangrijkste hilsa kraamgebieden en een extra kort verbod van 15 dagen in september/oktober op vier hilsa paaiplaatsen. Dit om het hilsavisbestand te beschermen en het paaien ononderbroken te laten verlopen. Er wordt gebruik gemaakt van bootbijeenkomsten om het bewustzijn en de steun voor de visverboden te vergroten, en van massamedia, folders en posters om het belang van het behoud van de hilsa uit te leggen.

Voor de Galeras FFS is het erg belangrijk om een milieubeheer van de bufferzone te hebben. Dit proces begon in 2005 en heeft belangrijke resultaten opgeleverd, zoals de voorgestelde afbakening, zonering en regulering van 10.615 h als bufferzone, waarvan 38,2% overeenkomt met beschermingszones. Het reservaat in de Hoge Andes en het Andesbos wordt hier aangehaald als precedent voor strategische behoudsconnectiviteit. Hierdoor werd een technische commissie gevormd waar een dynamisch beheerproces tot stand kwam, waarin de actieve deelname van alle actoren werd aangemoedigd, evenals de integratie van alle behoudsstrategieën onder verschillende sociale, technische, politieke en ecologische werkwijzen van het gebied.Deze praktijk genereerde een integraal beheer, wat een uitdaging vormde voor het behoud van de Galeras FFS en zijn invloedsgebied, maar ook een kans voor het beheer en de bundeling van inspanningen rond het behoud, iets wat het mogelijk maakte vertrouwen te kweken tussen de actoren, een grotere technische coördinatie, gezamenlijke planning en duurzame medeverantwoordelijkheid in de loop van de tijd.

Zodra demonstratielocaties zijn geselecteerd, krijgen lokale ASM-groepen training en worden ze gecontracteerd om FRM via zes stappen te implementeren:

1. Voorbereiding en planning: beoordeling van degradatie, grenzen, hydrologie en apparatuur; schatting van arbeid en volume; afvalbeheer; normen voor gezondheid en veiligheid op het werk.
2. Technische rehabilitatie: opvulling, herprofilering en herprofilering; gebruik van beperkte mechanisatie
3. Bovengrond: identificatie, behoud en herverdeling over locaties
4. Biologisch herstel: verrijking van de bovengrond; beoordeling van natuurlijke regeneratie; identificatie van inheemse en belangrijke vegetatiegemeenschappen; zaadverzameling; verdeling van zaden en natuurlijke meststoffen in de bovengrond; aanplant van bomen, struiken en grassen.
5. Hiërarchie van mitigatie: integratie van rehabilitatieplanning in actief ASM-ontwerp en -activiteiten om primaire milieueffecten en onnodige rehabilitatie-inspanningen te verminderen.
6. Overhandiging van de voltooide rehabilitatieplaats aan de relevante overheidsinstanties voor goedkeuring/goedkeuring