Soqotra is een toeristische bestemming die je gezien moet hebben, temeer omdat het moeilijk te bereiken is en hard werken is als je er aankomt. De lokale toeristische infrastructuur is niet goed uitgebouwd en lokale actoren bieden zeer gelijkaardige en beperkende mogelijkheden om een klein aantal plaatsen te bezoeken.

Het Soqotra Heritage Project probeerde dit gedrag te veranderen door sites en praktijken te documenteren en een bredere reisroute samen te stellen die een toegevoegde waarde zou kunnen bieden aan toeristen, lokale actoren en wereldwijde operatoren, terwijl tegelijkertijd het behoud van sites en lokaliteiten wordt verbeterd door diversificatie.

Duurzaam erfgoedtoerisme wordt nu opnieuw besproken als een potentieel mechanisme om de bestaansmiddelen op Soqotra te verbeteren en tegelijkertijd worden mogelijke mechanismen behandeld om rechtstreeks bij te dragen tot maatregelen voor de conservatie van het erfgoed.

Een sleutelcomponent van het Soqotra Erfgoedproject is de mogelijkheid om toegang te krijgen tot informatie over het erfgoed van Soqotra om beslissingen te kunnen nemen. Dit werd gerealiseerd door al het gedocumenteerde materiële en immateriële erfgoed op te nemen in de Soqotra Heritage Database die geïmplementeerd werd via het Arches Project. Hoewel deze extern wordt onderhouden en hoewel internetverbindingen op Soqotra de toegang tot dergelijke bronnen op een zinvolle manier verhinderen, heeft het lokale team toegang tot alle informatie via de Arches Collector App die kan worden gebruikt om informatie te visualiseren en ook om informatie in het veld te verzamelen en toe te voegen.

Updates kunnen worden geverifieerd en mogelijk gemaakt tijdens regelmatige bijeenkomsten in het Arabisch Regionaal Centrum voor Werelderfgoed, totdat een duurzame internetvoorziening mogelijk is op Soqotra.

Hierdoor kregen de belanghebbenden op Soqotra toegang tot informatie voor planningsdoeleinden en werden belanghebbenden bewust gemaakt van het belang om erfgoedcomponenten in aanmerking te nemen bij ontwikkelingsactiviteiten.

Lokale capaciteitsontwikkeling en sensibilisering vormen de kern van het Soqotra Erfgoedproject dat zowel de opleiding van erfgoeddeskundigen als van leden van de lokale gemeenschappen omvat. Bouwen op bestaande lokale capaciteit is fundamenteel voor de langetermijnimplementatie van effectieve conservatie- en managementinspanningen met een bijzondere focus op het verzekeren van de integratie van erfgoed in duurzame lokale ontwikkeling en op het verzekeren van de duurzaamheid van de lokale gemeenschappen.

Tussen 2018-2020 kwamen de leden van het projectteam vier keer samen in het Arab Regional Centre for World Heritage in Manama, Bahrein, voor opleidingsworkshops over het herkennen, documenteren en vastleggen van cultureel erfgoed op Soqotra. De opleiding in het documenteren van cultureel erfgoed omvatte gedetailleerde onderzoeksmethodes voor een reeks sites, inclusief gespecialiseerde opleiding in het opnemen van rotskunst en in het gebruik van Kite Aerial Photography. Het vastleggen van immaterieel erfgoed omvatte een gedetailleerde opleiding in cinematografie om alle details van traditionele gebruiken tot leven te brengen. Verdere opleiding in educatie- en sensibiliseringstechnieken, presentatie en het vertellen van verhalen stonden ook hoog op de agenda. Bovendien werden geïnteresseerde leden van de Soqotri-gemeenschap rechtstreeks betrokken bij de documentatie van cultureel erfgoed.

Jarenlang lag de focus van natuurbeschermingsprojecten op het eiland uitsluitend op natuur en biodiversiteit. Het Soqotra Heritage Project richt zich op zowel natuurlijk als cultureel erfgoed als één onderling verbonden element dat nauw verbonden is met het leven en de cultuur van de mensen die inheems zijn op het eiland en die een sleutelcomponent zijn van het bio-culturele landschap van de Soqotra-archipel.

Deze herverbinding wordt in de eerste plaats tot stand gebracht door de identificatie en documentatie van materiële en immateriële erfgoedmanifestaties en -uitingen en door het opzetten van sensibiliseringsactiviteiten. Het projectteam werkte samen met een groep lokale geïnteresseerden bij het documenteren van meer dan 400 tastbare culturele erfgoedelementen (gebouwen, monumenten, historische plaatsen alsook artefacten en objecten) en de mondelinge en immateriële tradities - in het bijzonder de lokale inheemse taal en mondelinge geschiedenis - van de Soqotri-gemeenschappen door middel van rapporten, foto's en films. Dit proces omvatte ook het overwegen van de integratie van cultureel erfgoed in systemen van beschermde gebieden die ontworpen zijn voor het behoud van de biodiversiteit en het sensibiliseren van de lokale gemeenschappen voor het belang van het behoud van erfgoed in zijn bredere vorm.

Het Soqotra Heritage Project wordt gecoördineerd door het Centre for Middle Eastern Plants (onderdeel van de Royal Botanic Garden Edinburgh) in samenwerking met de Freie Universität Berlin, het Arab Regional Centre for World Heritage (ARC-WH), het Senckenburg Research Institute, de Soqotra Culture and Heritage Association, de Yemeni Environmental Protection Authority, de General Organisation for Antiquities and Museums (GOAM), Carey Tourism (partner voor duurzaam toerisme) en Stories as Change (productie van visuele verhalen en projectfilms). Daarnaast profiteert het project van de initiële steun van het Britse ministerie voor Digital, Culture, Media & Sport via het British Council Cultural Protection Fund. Er worden nog meer fondsen verworven voor vervolgprogramma's.

Het belangrijkste element van het partnerschap dat is opgezet voor het Soqotra Heritage Project is het interdisciplinaire karakter ervan, dat verschillende ervaringen op het gebied van het behoud van cultureel en natuurlijk erfgoed samenbrengt, waaronder het immateriële culturele erfgoed van de Soqotri-gemeenschappen.

Het partnerschap is een fundamenteel element van het project, dat door zijn interdisciplinaire karakter de focus op biodiversiteit wil vergroten door de kennis over het nog niet volledig onderzochte culturele erfgoed van de Soqotra-archipel te vergroten.

Het paalwoningenmuseum van Ledro is het hart van de ReLED. Het museum werd in '72 opgericht en de verbinding met de wijdere omgeving begon op hetzelfde moment, toen de architect Marcello Piovan werd gevraagd om de museumstructuur en het bredere landschapsplan te ontwerpen voor het gebied waarin het museum zich bevindt. De bouw werd toevertrouwd aan lokale bedrijven en bood een economische impuls voor het gebied. Het onmiddellijke succes van het museum, hoewel het soms als buitenlands werd beschouwd in de lokale context, werd sinds '94 ondersteund door het Museum of Natural Science, dat tegenwoordig MUSE heet.

Sindsdien heeft het museum de lokale economie op vele manieren gestimuleerd: door toerisme uit Noord-Italiaanse scholen aan te trekken, activiteiten als onderdeel van het toeristische aanbod te promoten, lokale producenten bij het museum te betrekken, gemeentelijke structuren te restaureren om ruimte voor activiteiten te bieden, samen te werken met lokale bedrijven voor het gereconstrueerde dorp en samen te werken met lokale organisaties voor activiteiten op het gebied van onderhoud. Andere activiteiten zijn de inschrijving van de paalwoning op de Werelderfgoedlijst in 2011, de geboorte van de ReLed, de uitbreiding van de jaarlijkse openingsperiodes en de oprichting van QBO - een niet-museale ruimte (verbonden met de tentoonstellingsverdieping) gewijd aan activiteiten ook tijdens de sluitingstijd van het museum.

Het Ledro Museum Netwerk (ReLED) heeft als belangrijkste actiepunt het paalwoningenmuseum aan het Ledromeer. De medewerkers van het museum hebben in meer dan 20 jaar ervaring methoden van betrokkenheid, communicatietechnieken en soorten activiteiten verfijnd om een zo groot mogelijk publiek te kunnen bereiken. In 2000 werd geleidelijk de eerste werkgroep opgericht die nog steeds actief is in het museum en die het "historisch geheugen van de instelling" vormt, inclusief een archief van ervaringen, trainingen en referentiepunten voor degenen die zich in de jaren daarna bij het museum en het netwerk hebben aangesloten.

In die tijd bouwde het museum aan wat kan worden beschouwd als een industriële werkstoel: om aan de vraag te voldoen was het nodig om "werkstandaarden" te creëren, zowel wat betreft de activiteiten met het publiek en de scholen als wat betreft de logistiek, de aanschaf van apparatuur en lesmateriaal en de precieze verdeling van de groepen over de zalen. De op scholen gerichte activiteiten hebben in de loop der jaren veel steun gekregen, dankzij verschillende vernieuwingen: er zijn nieuwe openbare voorzieningen en een nieuw museum gecreëerd, het prehistorische dorp is gereconstrueerd, er is samengewerkt met en leiding gegeven aan andere musea van het ReLED-netwerk en er is een voortdurende relatie met MUSE tot stand gebracht.

Het Wetenschapsmuseum van Trento, MUSE, werd in 2013 geopend in een gerenoveerd industriegebied van de stad Trento. Het museum, ontworpen door Renzo Piano, volgt de principes van eco-duurzaamheid en beslaat 12.600m2 verdeeld over zes verdiepingen en een tropische kas. Het museum en zijn architectuur tonen de wereldwijde verscheidenheid aan terrestrische habitats, van de bergtoppen tot op zeeniveau, vertegenwoordigd door de Afrikaanse tropische bossen en de meest relevante dinosaurustentoonstelling van de Alpen.

De bezoeker wordt betrokken bij en begrijpt de gevolgen van klimaatverandering en wordt op een duidelijke en eenvoudige manier blootgesteld aan wetenschappelijke en technologische informatie door middel van bijschriften, audiovisueel materiaal en visuele effecten. Het is een museum dat een verschil wil maken en een actieve speler wil zijn in de ontwikkeling van zijn gemeenschap; de organisatie is overgestapt van op onderzoek, educatie en communicatie gebaseerde activiteiten naar nieuwe manieren om de agenda van het museum te verbinden met lokale en internationale doelstellingen voor duurzame ontwikkeling met en voor gemeenschappen, beleidsmakers en besluitvormers, evenals publieke en private economische actoren.

MUSE is het hart van een levendig territoriaal netwerk van musea en bezoekerscentra, waaronder het paalwoningenmuseum van Ledro, die zich bezighouden met meerdere disciplines en lokale en mondiale dynamiek.