Wetenschappers, die het gebied in de gaten hielden voordat het werd gesloten, schatten dat de biomassa in het gebied met 500% is toegenomen sinds de sluiting. Het gebied, dat voorheen bedekt was met zee-egels, is nu een bloeiende hotspot voor biodiversiteit met een hersteld evenwicht. De ouderen melden nieuwe soorten in de MPA die sinds mensenheugenis niet meer zijn gezien. Het koraal, dat voorheen door menselijke voeten werd vernietigd, heeft zich snel hersteld en het lagunegebied staat nu bekend als een van de beste snorkelbestemmingen aan de Keniaanse kust. Lokale en internationale studenten komen leren in ons levende zeeklaslokaal. Schildpadden voeden zich ongestoord met de zeegrasvelden en het aantal nesten is aanzienlijk toegenomen. Het gebied is van een zeewoestijn veranderd in een zeeparadijs en wereldwijd een cruciaal model dat laat zien hoe een arme gemeenschap kan helpen de natuur te behouden en er ook nog van kan profiteren. Grotere en betere vangsten buiten de MPA hebben gezorgd voor steun voor de permanente sluiting.

Het beoordelen van de kwetsbaarheid is een cruciale stap om de risico's in kaart te brengen en met passende oplossingen te komen. Het herziene plan voor het beschermde landschap en zeegebied van Siargao Island houdt rekening met de geologische gevaren, de gevaren die samenhangen met klimaatverandering en de gevaren die worden veroorzaakt door illegale visserij, het ongereguleerd kappen van mangroves en andere destructieve praktijken. De landbouw- en visserijgemeenschappen op het eiland Siargao zijn sterk afhankelijk van de beschikbare natuurlijke hulpbronnen en vooral kustdorpen zijn blootgesteld aan klimaatgerelateerde gevaren. Het is daarom dringend noodzakelijk dat Siargao een alomvattend begrip ontwikkelt van de gevolgen van klimaatverandering, zowel voor het milieu als voor de sociaaleconomische ontwikkeling, en maatregelen neemt om deze gevolgen te beheersen.

Inzicht in de risico's en kwetsbaarheden is ook nodig om de organisaties en mensen te identificeren die over de technische vaardigheden en mogelijkheden beschikken om te helpen bij de identificatie van aanpassingsstrategieën. Sentro Para sa Ikauunlad ng Katutubong Agham at Teknolohiya (SIKAT), bijvoorbeeld, werd geïdentificeerd vanwege hun aanzienlijke ervaring op het gebied van community-based kustbeheer en community-based rampenrisicomanagement.

Om de organisaties van de mensen te versterken, hebben de overheid, NGO's en particuliere organisaties hun expertise gebundeld en technische ondersteuning geboden. De LGU, overheidsinstanties en NGO's trainden hen zodat ze hun eigen organisaties konden beheren, gemeenschapsgericht beheer konden toepassen en technische vaardigheden konden aanleren voor het beheer van toeristische activiteiten. SIKAT, een NGO met jarenlange ervaring in de implementatie van programma's voor gemeenschapsgericht beheer van kusthulpbronnen, gaf hen ook training over basisecologie en training en technische ondersteuning in het beheer van beschermde mariene gebieden.

Sinds KCWA de eerste MPA in Kenia initieerde, was het beleid dat de erkenning van een lokaal beheerd zeegebied regelt niet duidelijk. KCWA schakelde andere belanghebbenden in, zoals de East African Wildlife Society, die hielp met wettelijke kaders en beleidsbeïnvloeding. De erkenning van dit gebied door de National Environmental Management Authority (NEMA) verzekerde de vissers van het recht om hun gebied te beheren en maakte de weg vrij voor de 20 andere gemeenschapsprojecten die na de KCWA-beweging zijn ontstaan.

Deze nieuwe wetgeving erkende de inspanningen van de vissers voor een gezamenlijk bestuursmodel voor het beheer van het zeegebied. Er werd een 5-jarig adaptief beheerplan opgesteld op basis van de lokale kennis van het gebied met de hulp van andere strategische partners. De regels en het bestuur van het project werden vastgelegd in een oprichtingsdocument.

De erkenning van de gemeenschap dat er actie moest worden ondernomen om de afnemende visvoorraden te verbeteren, werd gevolgd door de identificatie van verschillende belanghebbenden die ons konden helpen om onze doelen te bereiken. Er werden communicatie-, outreach- en bewustmakingsprogramma's opgezet en in 2004 werd een bezoek gebracht aan een soortgelijk project in Tanzania, wat de gemeenschap aanmoedigde om de lokale mariene hulpbronnen duurzaam te gebruiken.

Er werd een democratisch besluit genomen om een overeengekomen lagunegebied te sluiten. Er werden wettelijke en beleidskaders opgezet en in 2006 werd de eerste LMMA in Kenia goedgekeurd door de National Environmental Management Authority. Hierna is er een gezamenlijk bestuursmodel ontstaan onder Beach Management Units (BMU's), waar vissers en overheid samenwerken aan duurzame visserij en een beter bestaan. Bij het opzetten van de MPA hebben we verschillende fasen doorlopen: conceptualisering, oprichting, implementatie, monitoring, beheer en doorlopend adaptief beheer.

In elk van de 9 kantons werden bewustmakingscampagnes gevoerd. Ze hadden betrekking op de volgende elementen:

1. veld om te discussiëren over FLR en de planning van mogelijke activiteiten
2. lokale bijeenkomsten met 77 dorpen om de bevindingen van de veldbezoeken te delen
3. radioprogramma's in lokale talen
4. uitwisselingssessies met de prefecturele directeur voor milieu,
5. ontwerp en ontwikkeling van borden voor elk dorp

Na het participatief in kaart brengen en inventariseren werden de bevindingen gedeeld met de gemeenschappen door het plaatsen van overzichtstabellen in de dorpen zelf, zichtbaar en toegankelijk voor iedereen. Dit bracht interne discussies binnen de gemeenschappen op gang en maakte het mogelijk om per dorp één of twee goedkope herstelopties te identificeren die door de gemeenschappen zelf moesten worden uitgevoerd onder technisch toezicht van bosbeheermedewerkers. De voortdurende informatieverstrekking via verschillende bewustmakingsformats en participatieve bijeenkomsten om de prioritaire FLR-opties in elk van de kantons te identificeren, leidde tot een grote impuls en legitimiteit in de gemeenschappen om zich in te zetten voor herstel.

De inventarisatie van natuurlijke bossen en plantages was gebaseerd op het participatief in kaart brengen. Het omvatte de volgende stappen:

1. Opleiding van bosinventarisatieteams

2. Definitie van bostypes en -lagen (stratificatie): analyse en interpretatie van RapidEye 2013-2014 satellietbeelden (resolutie van 5 m x 5 m)

3. Uitvoering van de voorinventarisatie: Beoordeling van de resultaten van de nationale bosinventarisatie, voorbereiding van het veldwerk, bepaling van de variatiecoëfficiënt en statistische methode, meting van 20 cirkelvormige plots. Inventarisatie van de hoofdbosopstand met een straal van 20 m voor monsters met een diameter ≥ 10 cm en een hoogte ≥ 1,30 m; inventarisatie van de ondergroei in cirkelvormige plots met een straal van 4 m voor monsters van bomen en struiken met een diameter tussen 5 en 10 cm open en een hoogte ≥ 1,30 m.

4. Uitvoering van de inventarisatie: voorbereiding van het veldwerk, opmeten van 173 cirkelvormige percelen met dezelfde kenmerken als tijdens de voorinventarisatie en met ondersteuning van lokale cartografen.

5. Gegevensverwerking op regionaal beheersniveau met ondersteuning van de eenheid voor het beheer van de inventarisatiedatabank.

6. Zonering en identificatie van opties voor herstel van het boslandschap

Sumatraanse Tijger Project, Forum HarimauKita en UNDP Indonesië zijn de campagne gestart in combinatie met Global Tiger Day om het bewustzijn over Sapu Jerat campagne naar het lokale en nationale publiek te brengen.

Sapu Jerat Crowd Funding to Protect Sumatran Tigers maakte gebruik van het lokale crowdfundingplatform Kitabisa.com, dat ons in staat stelde om bredere supporters te bereiken (gemeenschappen, filantropieën, artiesten, influencers) door campagne te voeren via sociale media. KItabisa.com genereert online fondsen om campagnes van organisaties, individuen en gemeenschappen te ondersteunen. Sapu Jerat Crowd Funding to Protect Sumatran Tigers heeft een voorbeeld gegeven voor anderen om nieuwe campagnes op te zetten ter ondersteuning van het behoud van wilde dieren en biodiversiteit.

De Sapu Jerat-campagne werd ook gepromoot via de sociale mediakanalen van Sumatraanse tijgers, FHK en UNDP Indonesië en de communicatienetwerken van het project in vier nationale parken. De netwerken bestaan uit lokale journalisten die - in coördinatie met de Project Implementation Unit (PIU) in elk landschap - verslag blijven doen van de initiatieven van het Sumatraanse Tiger Project, ....

Er werden uitwisselingsbezoeken georganiseerd aan plaatsen waar het initiatief al enige tijd actief is en waar de implementatie nog gaande is. Om droogtetolerante gewassen voor lokale productie aan te schaffen, bezocht Ecofinder Kenia bijvoorbeeld de Tangokona gemeenschap in Busia County, Kenia, waar verbeterde cassave- en zoete aardappelvariëteiten gepromoot en verbouwd worden door lokale gemeenschappen. Het model werd bestudeerd door de wetlandgemeenschappen in Yala, zaden werden gekocht en boeren verbouwen nu droogtetolerante cassave en zoete aardappelen.

Om tegemoet te komen aan de maatschappelijke behoefte aan vervoersfaciliteiten die op een eerlijke manier toegankelijk, begrijpelijk en bruikbaar zijn voor mensen van alle leeftijden en capaciteiten, vaardigde de nationale regering in 2006 een wet uit om vlot vervoer voor ouderen, gehandicapten en anderen te bevorderen. De wet stelde als doel om tegen 2020 het concept van Universal Design toe te passen op alle openbare vervoersfaciliteiten, inclusief luchthavens die dagelijks meer dan 3.000 passagiers vervoeren. In het kader van deze wet ontwikkelde de overheid de "Universal Design Guideline", die ook van toepassing is op de verbetering van Haneda International Airport. TIAT volgde niet alleen deze richtlijn, maar deed als privébedrijf ook uitgebreide inspanningen om een comfortabele ruimte en verbeterde toegankelijkheid te bieden aan alle soorten luchthavenbezoekers.