Voor de Galeras FFS is het erg belangrijk om een milieubeheer van de bufferzone te hebben. Dit proces begon in 2005 en heeft belangrijke resultaten opgeleverd, zoals de voorgestelde afbakening, zonering en regulering van 10.615 h als bufferzone, waarvan 38,2% overeenkomt met beschermingszones. Het reservaat in de Hoge Andes en het Andesbos wordt hier aangehaald als precedent voor strategische behoudsconnectiviteit. Hierdoor werd een technische commissie gevormd waar een dynamisch beheerproces tot stand kwam, waarin de actieve deelname van alle actoren werd aangemoedigd, evenals de integratie van alle behoudsstrategieën onder verschillende sociale, technische, politieke en ecologische werkwijzen van het gebied.Deze praktijk genereerde een integraal beheer, wat een uitdaging vormde voor het behoud van de Galeras FFS en zijn invloedsgebied, maar ook een kans voor het beheer en de bundeling van inspanningen rond het behoud, iets wat het mogelijk maakte vertrouwen te kweken tussen de actoren, een grotere technische coördinatie, gezamenlijke planning en duurzame medeverantwoordelijkheid in de loop van de tijd.

In de afgelopen tien jaar heeft de ontwikkeling van biologische actieplannen (OAP's) aan kracht gewonnen als een mechanisme voor het bereiken van een meer geïntegreerde aanpak van de biologische beleidsvorming op Europees niveau. De effectiviteit en continuïteit van OAP's kan echter aanzienlijk verschillen van land tot land. Denemarken is een toonaangevend voorbeeld en een wereldwijde bron van inspiratie, zowel wat betreft de reikwijdte als de innovatieve aanpak van zijn biologische beleid. Naast de holistische reeks maatregelen is een zeer overdraagbaar aspect zeker ook het intensieve beleidsontwikkelingsproces waarbij vooral alle belanghebbenden, inclusief NGO's, werden betrokken. Denemarken geeft het goede voorbeeld door de principes van de biologische landbouw te versterken en verder te integreren in de dagelijkse landbouwpraktijken.

De prestaties van Ndiob inspireren anderen om zijn voorbeeld te volgen. Zo is de burgemeester van Ndiob voorzitter van het Netwerk van Groene Gemeenten en Steden van Senegal (REVES): Ongeveer 30 burgemeesters woonden in januari 2017 in Ndiob de eerste oprichtingsvergadering bij, waar ze een Handvest van Groene Gemeenten en Steden van Senegal goedkeurden. Vervolgens heeft REVES een actieplan ontwikkeld (Verklaring van Mékhé) dat resulteerde in: 1. Capaciteitsversterkende activiteiten voor burgemeesters over agro-ecologie en bioveiligheid (GGO's), zo werden er in 2017 twee workshops georganiseerd met de technische steun van ENDA PRONAT in de gemeenschappen van Mékhé en Dramé Escale, en 2. Implementatie van de agro-ecologische visie op plattelandsontwikkeling in enkele proefgemeenten, waaronder die van de burgemeester van Ndiob (Thiallé en Soumnane). Ndiob inspireerde andere gemeenschappen om zich aan te sluiten bij REVES, dat een platform is geworden voor de uitwisseling van ervaringen en methoden.

L.A. City Departments en LAUSD hebben een voorbeeld gesteld dat sindsdien veel andere gebieden in de Verenigde Staten heeft beïnvloed. Het opmerkelijke succes van het Good Food Purchasing Program in 2012 leidde tot een groot aantal verzoeken om technische ondersteuning van andere steden en voedselbeleidsraden die soortgelijke strategieën wilden implementeren. Het programma heeft zelfs een landelijke beweging op gang gebracht om de programmanormen over te nemen in kleine en grote gemeenten. Dit leidde in 2015 tot de oprichting van het Center for Good Food Purchasing, een NGO die nu eigenaar is van het programma en het beheert, en tot de uitbreiding ervan in de Verenigde Staten. Inmiddels zijn 27 openbare instellingen in 14 Amerikaanse steden ingeschreven, die samen jaarlijks bijna 895 miljoen dollar uitgeven aan voedsel.

Het evaluatiekader van TEEBAgriFood beantwoordt de vraag: Wat moeten we evalueren over voedselsystemen? En de methodologieën van TEEBAgriFood beantwoorden de vraag: Hoe moeten we deze evaluaties uitvoeren? TEEBAgriFood illustreert vijf families van toepassingen om te vergelijken: (a) verschillende beleidsscenario's; (b) verschillende landbouwtypologieën; (c) verschillende voedingsmiddelen en dranken; (d) verschillende diëten/voedselschotels; en (e) aangepaste versus conventionele nationale of sectorale rekeningen.

Geworteld in de Deense politieke ambitie om beleid te ontwikkelen dat de private en publieke sector in staat stelt om innovatiever en concurrerender te worden, stelde de minister van Landbouw duidelijke procedures op voor het betrekken van relevante belanghebbenden om ervoor te zorgen dat het plan kon voldoen aan de behoeften van de sector. De betrokkenheid werd aan het begin van het planontwikkelingsproces veiliggesteld op basis van een raadplegingsproces van een jaar en samenwerking met de biologische sector.

Terwijl in het verleden de beleidssteun voor biologische landbouw vaak gericht was op productie, beschouwt het huidige Deense OAP marktontwikkeling (inclusief steun voor bepaalde marketingkanalen), promotie en bewustzijn, evenals overheidsopdrachten als prioriteiten. Het OAP is een mix van push- en pull-acties. Push effecten zijn bedoeld om de productie te verhogen, terwijl pull maatregelen gericht zijn op het vergroten van de vraag naar biologische producten.

Als we kijken naar de pull maatregelen, was een belangrijke actie het stimuleren van de vraag naar biologische producten door consumenten en in particuliere en openbare keukens, zoals scholen en ziekenhuizen. Voor deze activiteiten werd 6,4 miljoen euro uitgetrokken in de periode 2015-2018.

De geschiedenis van overheidssteun voor biologische landbouw in Denemarken begint in 1987, toen het Deense parlement de wet op biologische landbouw aannam, waarin de basisstructuur van het Deense beleid voor biologische landbouw werd vastgelegd, die vandaag de dag nog steeds van kracht is. In 1994 werden permanente subsidies voor biologische landbouw ingevoerd. Van 1995 tot 1999 werden vroege biologische actieplannen (OAP's) opgesteld.

Het huidige OAP 'Samen werken aan meer biologische landbouw' beslaat de periode 2011 tot 2020. Het werd herzien en uitgebreid in 2015, na een regeringswisseling. Het plan is gericht op een verdubbeling van het landoppervlak voor biologische productie in 2020 (ten opzichte van 2007), en reserveert specifieke budgetten voor verschillende actiepunten in de periode 2015 tot 2018. Dit plan werd geïnitieerd door het Ministerie van Landbouw en ontwikkeld met de hulp van een externe consultant.

Zodra demonstratielocaties zijn geselecteerd, krijgen lokale ASM-groepen training en worden ze gecontracteerd om FRM via zes stappen te implementeren:

1. Voorbereiding en planning: beoordeling van degradatie, grenzen, hydrologie en apparatuur; schatting van arbeid en volume; afvalbeheer; normen voor gezondheid en veiligheid op het werk.
2. Technische rehabilitatie: opvulling, herprofilering en herprofilering; gebruik van beperkte mechanisatie
3. Bovengrond: identificatie, behoud en herverdeling over locaties
4. Biologisch herstel: verrijking van de bovengrond; beoordeling van natuurlijke regeneratie; identificatie van inheemse en belangrijke vegetatiegemeenschappen; zaadverzameling; verdeling van zaden en natuurlijke meststoffen in de bovengrond; aanplant van bomen, struiken en grassen.
5. Hiërarchie van mitigatie: integratie van rehabilitatieplanning in actief ASM-ontwerp en -activiteiten om primaire milieueffecten en onnodige rehabilitatie-inspanningen te verminderen.
6. Overhandiging van de voltooide rehabilitatieplaats aan de relevante overheidsinstanties voor goedkeuring/goedkeuring

Ervan uitgaande dat ministeries bereid en in staat zijn om samen te werken om oplossingen te ontwikkelen voor de effecten van ASM op het milieu, beschermde gebieden en belanghebbenden die door deze mijnbouwactiviteiten worden getroffen, moet er een nationale werkgroep worden opgericht (waarin deze ministeries, agentschappen en relevante representatieve belanghebbenden zitting hebben). Deze zal helpen bij het sturen van het proces van projectbetrokkenheid bij de lokale overheid, ambachtelijke mijnbouwers en andere belanghebbenden op lokaal niveau om de weg te effenen voor Frugal Rehabilitation Demonstration (FRD). Een belangrijke stap in dit proces is het selecteren van locaties voor FRD die kunnen dienen voor de ontwikkeling en toepassing van de methodologie binnen de ecologische, economische en sociale context. Het doel van de oprichting van deze FRM-werkgroep is te zorgen voor een participatieve, consultatieve benadering van de ontwikkeling van de methodologie en een selectieproces voor demonstratiesites mogelijk te maken dat zorgt voor een weloverwogen en strategische benadering op basis van overeengekomen criteria. Locaties die geselecteerd worden voor de demonstratie van de methodologie moeten typisch en representatief zijn en beschikken over formele ASM-capaciteit om de rehabilitatie uit te voeren.