SeaSketch is ontworpen om voornamelijk gebruikt te worden voor gezamenlijke planning. We hebben ons gericht op maritieme ruimtelijke planning, maar de software kan ook worden gebruikt voor planning op het land. Verder is de software bedoeld om te helpen bij het genereren van oplossingen voor oceaanzonering. Willen deze zones een betekenisvolle impact hebben, zoals behoud of voordelen voor de blauwe economie, dan moeten de ontvangende overheidsinstellingen zich aansluiten bij het planningsproces. Als zones die in SeaSketch zijn ontwikkeld niet wettelijk worden goedgekeurd, is de kans kleiner dat ze het gewenste effect hebben.

In de meeste gevallen wordt SeaSketch gebruikt ter ondersteuning van grootschalige planningsinspanningen waarbij overheden de opstelling van een maritiem ruimtelijk plan hebben voorgeschreven en waarbij brede betrokkenheid van belanghebbenden essentieel is. In deze gevallen moet SeaSketch worden gelicentieerd door een leidende instantie of partner. SeaSketch kan worden gebruikt om geospatiale gegevens te visualiseren als kaartdiensten, informatie te verzamelen via enquêtes, plannen te schetsen en te bespreken. Als plannen moeten worden geëvalueerd met behulp van analyses, moeten geoprocessing diensten en rapporten worden ontwikkeld in ons lab. Merk op dat er een gratis licentie beschikbaar is voor onderwijsinstellingen om SeaSketch te gebruiken voor strikt educatieve doeleinden.

In januari 2022 brengen we de volgende versie van SeaSketch uit, die volledig gratis en open source zal zijn. Net als met de huidige versie, kunnen veel van de functies in SeaSketch geconfigureerd worden met minimale kennis van of ervaring met GIS. De analyses en rapporten worden uitgevoerd op lambda en gecodeerd met programmeertalen zoals Javascript. Eigenaren van projecten kunnen daarom hun eigen SeaSketch project opzetten - van begin tot eind - zonder tussenkomst van ons lab. Hierbij moet wel opgemerkt worden dat het geoprocessing en rapportage framework, hoewel gratis en open source, significante programmeerervaring vereist.

Lokale capaciteitsontwikkeling en sensibilisering vormen de kern van het Soqotra Erfgoedproject dat zowel de opleiding van erfgoeddeskundigen als van leden van de lokale gemeenschappen omvat. Bouwen op bestaande lokale capaciteit is fundamenteel voor de langetermijnimplementatie van effectieve conservatie- en managementinspanningen met een bijzondere focus op het verzekeren van de integratie van erfgoed in duurzame lokale ontwikkeling en op het verzekeren van de duurzaamheid van de lokale gemeenschappen.

Tussen 2018-2020 kwamen de leden van het projectteam vier keer samen in het Arab Regional Centre for World Heritage in Manama, Bahrein, voor opleidingsworkshops over het herkennen, documenteren en vastleggen van cultureel erfgoed op Soqotra. De opleiding in het documenteren van cultureel erfgoed omvatte gedetailleerde onderzoeksmethodes voor een reeks sites, inclusief gespecialiseerde opleiding in het opnemen van rotskunst en in het gebruik van Kite Aerial Photography. Het vastleggen van immaterieel erfgoed omvatte een gedetailleerde opleiding in cinematografie om alle details van traditionele gebruiken tot leven te brengen. Verdere opleiding in educatie- en sensibiliseringstechnieken, presentatie en het vertellen van verhalen stonden ook hoog op de agenda. Bovendien werden geïnteresseerde leden van de Soqotri-gemeenschap rechtstreeks betrokken bij de documentatie van cultureel erfgoed.

Het Soqotra Heritage Project wordt gecoördineerd door het Centre for Middle Eastern Plants (onderdeel van de Royal Botanic Garden Edinburgh) in samenwerking met de Freie Universität Berlin, het Arab Regional Centre for World Heritage (ARC-WH), het Senckenburg Research Institute, de Soqotra Culture and Heritage Association, de Yemeni Environmental Protection Authority, de General Organisation for Antiquities and Museums (GOAM), Carey Tourism (partner voor duurzaam toerisme) en Stories as Change (productie van visuele verhalen en projectfilms). Daarnaast profiteert het project van de initiële steun van het Britse ministerie voor Digital, Culture, Media & Sport via het British Council Cultural Protection Fund. Er worden nog meer fondsen verworven voor vervolgprogramma's.

Het belangrijkste element van het partnerschap dat is opgezet voor het Soqotra Heritage Project is het interdisciplinaire karakter ervan, dat verschillende ervaringen op het gebied van het behoud van cultureel en natuurlijk erfgoed samenbrengt, waaronder het immateriële culturele erfgoed van de Soqotri-gemeenschappen.

Het partnerschap is een fundamenteel element van het project, dat door zijn interdisciplinaire karakter de focus op biodiversiteit wil vergroten door de kennis over het nog niet volledig onderzochte culturele erfgoed van de Soqotra-archipel te vergroten.

SITMo heeft samenwerkingsverbanden ontwikkeld met lokale wetenschappelijke instellingen zoals de Ifugao State University, die werkt met het FAO Globally Important Agricultural Heritage System (GIAHS) predicaat en het Ifugao Rice Terraces GIAHS Research and Development Center heeft opgericht. Verder werkt SITMo samen met de Ifugao State University en het Taiwanese Ministerie van Wetenschap en Technologie en de National Chengchi University van Taiwan in het project "Center for Taiwan-Philippines Indigenous Knowledge, Local Knowledge and Sustainable Development", waarbij partnerinstellingen samen de duurzame bescherming en overdracht van hun inheemse kennis onderzoeken door middel van uitwisseling en gezamenlijk onderzoek, waardoor lokale gemeenschappen zich duurzaam kunnen ontwikkelen. In 2012 werd een partnerschap op lange termijn aangegaan met het Departement Antropologie van de Universiteit van Californië, Los Angeles (UCLA) om archeologisch onderzoek uit te voeren op de terrassen, wat leidde tot de oprichting van erfgoedgalerijen voor de gemeenschap en de publicatie van wetenschappelijke artikels.

Een transcendentaal element is educatie als een praktijk van vrijheid voor het behoud van de natuur. Door middel van horizontale workshops moedigen we leerlingen in landelijke gebieden met grote diversiteit aan om hun visie op de wereld te versterken om deze te transformeren en zo de natuur weer op te nemen als een intrinsiek element van samenlevingen, gebaseerd op ethiek en respect voor alle wezens waarmee ze samenleven.

Opvoeders worden onderdeel van de samenleving van de leerlingen en samen proberen ze het reductionistische denken te dekoloniseren dat de natuur beschouwt als een ding, een object van de markt, iets dat vernietigd kan worden.

We transformeren deze onjuiste visie op de natuur met een onderwijsmodel dat probeert de natuur opnieuw een ontologische en ethische waarde te geven.

Vanuit de periferie incorporeert educatie kennis van de ander.

Volgens Costa et al. "was Brazilië het eerste land ter wereld dat een nationaal beleid voor agroecologie en biologische productie implementeerde". Het is daarom vermeldenswaard dat het beleid op grote schaal is geïmplementeerd in het land en een goed voorbeeld is van een multisectoraal overheidsbeleid, ondanks de uitdagingen waarmee het nog steeds wordt geconfronteerd. Bovendien heeft PNAPO als inspiratie gediend voor Braziliaanse staten (zoals Minas Gerais, Rio Grande do Sul, Goiás, São Paulo en Amazonas), het federale district en gemeenten om hun eigen staats- en gemeentebeleid uit te werken, waarbij ze de richtlijnen van het nationale beleid volgen en aanpassen aan hun eigen realiteit en behoeften. Daarom is PNAPO waarschijnlijk geschikt om naar andere situaties te worden overgedragen.