De Kumamoto Ground Water Foundation is opgericht door de stad om verschillende projecten en onderzoeksactiviteiten gericht op grondwaterbehoud financieel te ondersteunen. Het grootste deel van de financiële middelen is afhankelijk van bijdragen van de lokale overheden en ondersteunende leden van de particuliere sector. Het bedrag van de bijdragen wordt bepaald in overeenstemming met de hoeveelheid grondwater die door elke overheid/bedrijf wordt onttrokken. Het budget van de stichting wordt gebruikt voor het bevorderen van activiteiten voor aanvulling, kwaliteit en behoud van grondwater. De stichting vraagt ook op haar eigen manieren om medewerking van burgers en particuliere bedrijven. Burgers en bedrijven kunnen bijvoorbeeld het grondwaterverbruik compenseren door gewassen of vlees te kopen of te consumeren die in de grondwateraanvulgebieden zijn geteeld. De Stichting levert een dienst om de hoeveelheid geconsumeerd product om te rekenen naar de hoeveelheid water die door de consumptie is opgeladen en geeft vervolgens een certificaat uit dat de bijdrage aan grondwaterbehoud bewijst. Bedrijven kunnen dit certificaat gebruiken om hun inspanningen voor het behoud van grondwater aan te tonen door het toe te voegen aan een rapport dat moet worden ingediend bij de prefectuurregering. Burgers en bedrijven kunnen zich ook aansluiten bij hun activiteiten voor het behoud van grondwater door rijstvelden te bewerken in de gebieden waar het grondwater wordt aangevuld.

De verordeningen en het masterplan voorzien in samenwerking tussen relevante lokale belanghebbenden om een gemeenschappelijk systeem op te zetten voor het beheer van het behoud. In overeenstemming met de stadsverordening worden particuliere bedrijven die jaarlijks meer dan 30.000 m3 grondwater onttrekken, verzocht om een conserveringsplan op te stellen, uit te voeren en te controleren. Ze dienen ook een rapport in over de aanvulling van het grondwater volgens de prefectuurverordening. Door dit samenwerkingssysteem hebben de overheden meerdere projecten voor het aanvullen van grondwater gerealiseerd met betrokkenheid van verschillende belanghebbenden. De prefectuuroverheid heeft bijvoorbeeld het voortouw genomen bij het aanvullen van grondwater door braakliggende rijstvelden vol water te laten lopen in samenwerking met landeigenaren in het hoger gelegen stroomgebied, landbouwcoöperaties en naburige steden en dorpen. Bovendien nemen sommige bedrijven deel aan de projecten als onderdeel van hun maatschappelijk verantwoord ondernemen. Boeren wordt gevraagd meststoffen te gebruiken en dierlijke uitwerpselen op de juiste manier te behandelen om de nitraatconcentratie te verlagen.

Hoewel de nationale wet geen betrekking heeft op het grondwatersysteem, wordt het grondwaterbeheer al meer dan 40 jaar geregeld door een reeks verordeningen, uitgebreide plannen en actieplannen. In 1977 werden grondwaterbeschermingsverordeningen opgesteld voor de stad Kumamoto en in 2001 voor de prefectuur Kumamoto. De regeringen van de stad en de prefectuur ontwikkelden in 1996 gezamenlijk een uitgebreid plan om het grondwater te beheersen, waarbij de gezamenlijke input van 17 gemeenten in het stroomgebied in het plan werd opgenomen. Later werd in 2008 een tweede versie van het plan ontwikkeld door de groep van 15 gemeenten in het stroomgebied, waarin vier prioritaire gebieden werden aangewezen: 1) verbetering van het evenwicht tussen instroom en uitstroom van grondwater, 2) bescherming en verbetering van de kwaliteit van het grondwater, 3) bewustmaking van de burgers voor het behoud van grondwater, en 4) vaststelling van een gemeenschappelijk doel voor de belanghebbenden. Het jaar daarop werd ook een gedetailleerd vijfjarig actieplan ontwikkeld om de beperkende maatregelen tijdig uit te voeren.

Er werden houdings- en gedragsbeoordelingsonderzoeken ontwikkeld die gericht waren op specifieke groepen (bijv. bezoekers, lokale gemeenschappen en productieve sectoren) die MPA's bezoeken of in de buurt ervan verblijven en die op verschillende tijdstippen werden uitgevoerd. Er werd een webgebaseerde "Vrienden van de SMPA-Vereniging" opgezet die bestaat uit nationale en internationale wetenschappers en leden van het maatschappelijk middenveld. Het project ontwikkelde een specifieke informatieverspreidings- en communicatiestrategie over mariene onderwerpen, die de bevolking zal informeren over MPA's via gedrukte media, audiovisuele media (radio, tv, kranten en internet) en verspreidingsbijeenkomsten. De belangrijkste activiteiten waren: a) verspreidingscampagnes; b) implementatie van de SAMP-webpagina; c) bewustmakingscampagnes in educatieve centra (scholen en universiteiten); en d) opzetten van een databank met afbeeldingen en video's tweetalig (Spaans en Engels). SAMP werd gepromoot in internationale en nationale evenementen van wetenschappelijke aard, zoals seminars, congressen, nevenevenementen in COP van Biodiversiteit, enz. Belangrijkste resultaten: 11% stijging ten opzichte van de baseline van gedrags- en attitudetestscores; 5 nieuwe financieringsvoorstellen als hefboom gebruikt door de "Friends of the SMPA Society"; nationale erkenning aan het einde van het GEF-project bevorderde een participatieve routekaart voor duurzaamheid van de komende 5 jaar.

De institutionele en individuele capaciteit voor het beheer van de MPA's in het SAMP werd verbeterd: a) er werden opleidingsprogramma's voor MPA-beheer ontwikkeld of versterkt (bijv.
duurzaamheid, en monitoring en behoud); b) ontwikkeling van planning en overeenkomsten voor het gebruik van hulpbronnen; c) ondersteuning van de consolidatie van de MPA-beheerplannen; d) ontwikkeling van monitoring en gebruik van GIS-tools ter ondersteuning van de besluitvorming over MPA-beheer; en e) beoordeling van de effectiviteit van het MPA-beheer met behulp van het METT-instrument. Daarnaast droeg het project bij aan de versterking van de institutionele capaciteit van
institutionele capaciteit van INVEMAR en aan een beter beheer van de MPA's door fondsen te verschaffen voor het moderniseren van de laboratoria voor monitoring/onderzoek en GIS in het nieuwe hoofdkantoor in Santa Marta. De belangrijkste resultaten: een monitoringsysteem voor de SMPA in samenwerking met SINAP; overeenkomsten voor planning en gebruik van hulpbronnen ontwikkeld voor zes (6) proef-MPA's waarin rollen, financiële verplichtingen en mechanismen voor conflictoplossing zijn gespecificeerd; geselecteerd personeel van MPA's en besluitvormers opgeleid in MPA-beheer, financiële planning en monitoring en evaluatie; bestaande ecologieprogramma's in instellingen voor hoger onderwijs omvatten MPA's; beslissingsondersteunend systeem gebaseerd op GIS-tools.

De plannen voor duurzaam financieel beheer zijn erop gericht om aan de behoeften van het subsysteem te voldoen door activiteiten te identificeren die door de lokale gemeenschappen worden beheerd en die inkomsten kunnen genereren. Dergelijke activiteiten omvatten ecotoerisme (wetenschappelijk toerisme, vogels kijken, zeezoogdieren spotten), sportvissen, schilderachtig duiken en duurzaam gebruik van biodiversiteitsbronnen. Deze plannen zijn gericht op het behoud van de ecosysteemgoederen en -diensten en bieden tegelijkertijd economische kansen aan lokale gemeenschappen en milieuorganisaties. Een financieel kader dat de duurzaamheid van het SAMP waarborgt door de bestaande financieringsbronnen te versterken en nieuwe bronnen aan te boren. Het kader omvat de ontwikkeling van bepalingen en mechanismen om de huidige overheids- en niet-overheidsbijdragen aan de MPA's te verhogen. Overeenkomsten met de directe begunstigden van het natuurbehoud om de kosten van het beheer van de MPA's op te vangen, werden gedefinieerd. Om de mogelijkheden van betalingen voor vermeden ontbossing in mangroves als financieringsoptie voor MPA's en SAMP te beoordelen, werd in Cispata een proefproject voor de vermindering van emissies veroorzaakt door ontbossing en aantasting van mangroves geformuleerd en uitgevoerd. Nu wordt het gerepliceerd en toegepast op de "blauwe-koolstofmarkt".

De SMPA wordt ingesteld en ondersteund door een wettelijk, institutioneel en operationeel kader.

-Wettelijk, institutioneel en operationeel kader:

8,6 miljoen hectare beschermd (ca. 8,9% van de mariene gebieden)

11 nieuwe MPA's (oorspronkelijk doel was 3)

2 actieplannen ontwikkeld en ondersteund: SIRAP Caribe y Pacífico: a) analyse van belanghebbenden, verbindingsmechanismen, werkplannen en specifieke acties voor de MPA's die moeten worden opgenomen als onderdeel van actieplannen; b) beoordeling van de status van de processen voor de oprichting van de SIRAP's, tegelijkertijd rekening houdend met de SINAP-richtlijnen en ter bevordering van de gecoördineerde acties binnen de MPA's.

-Wettelijke ontwikkelingen

Ontwerp en start van de uitvoering van het SAMP-actieplan 2016 - 2023

Formele goedkeuring van SAMP door CONAP (Nationale Raad voor Beschermde Gebieden)

Operationele overeenkomsten

Deze resultaten dragen bij aan het garanderen van een representatieve steekproef van kust- en mariene biodiversiteit op meerdere biologische organisatieniveaus; aan het garanderen van de continuïteit van ecosysteemdiensten; aan het behoud van de natuurlijke elementen die verbonden zijn aan materieel en immaterieel belangrijke objecten die essentieel zijn voor culturele waarden; en aan het garanderen van ecologische processen die de conectiviteit van de mariene biodiversiteit in stand houden.

Dit initiatief brengt alle belanghebbenden, waaronder verschillende overheidsniveaus, samen rond een 'collectieve verantwoordelijkheid'-benadering. Het Nationaal Park wordt beheerd door het Ministerie van Milieu en Bosbouw (een agentschap van de centrale overheid). Het is een uitdaging om te zorgen voor samenhang tussen het beheer en de planningsprocessen van het park en de ontwikkeling van het bredere landschap. Om de ontbossing in het Nationaal Park aan te pakken en tegelijkertijd de levensomstandigheden van boeren te verbeteren, zijn betere verbindingen, beleidssamenhang en een geïntegreerde aanpak tussen verschillende overheidsniveaus en -agentschappen nodig. Ons initiatief heeft getracht dit te bereiken door overheidsbetrokkenheid op districts-, provinciaal en centraal overheidsniveau, waarbij steun van elk niveau is verkregen voor de 'Collectieve Intentieverklaring'. Inzicht in de mogelijkheden die dit biedt voor het ondersteunen van de afzonderlijke doelen van afzonderlijke overheidsinstanties (zoals verbeterd parkbeheer en -bescherming, plattelandsontwikkeling en verbeterde landbouwproductie) is van cruciaal belang geweest bij het betrekken van de overheid.

In 2012 werd de Legado das Águas erkend als een Privé Reservaat voor Duurzame Ontwikkeling (PSDR) door een partnerschap met de Staatsregering van São Paulo. Sindsdien heeft Votorantim S.A. een protocol van intenties ondertekend, waarin het zich verplicht tot de bescherming van het gebied dat de Legado das Águas vormt. Een van de voorwaarden in de overeenkomst is het voorstel voor gedeeld beheer tussen Votorantim Reserves LTDA en de regering van de staat São Paulo, waardoor vooruitgang in wetenschappelijke studies, milieueducatie, openbaar gebruik, bescherming van bedreigde diersoorten, sociaaleconomische ontwikkeling van de regio en vooral bosbehoud mogelijk wordt.
Het doel van dit partnerschap is het versterken van het werk dat is ontwikkeld in de Legado das Águas en het erkennen van het belang van het gebied voor het behoud van de Braziliaanse biodiversiteit door de overheid.

Om de privésector te betrekken bij de ondersteuning van de collectieve intentieverklaring was een goed begrip nodig van de bedrijfsrisico's (reputatie, markt, operationeel, juridisch) die gepaard gaan met het inkopen van koffie die verband houdt met ontbossing. Hiervoor was inzicht nodig in de bestaande inspanningen van de particuliere sector op het gebied van duurzaamheid en hun uitdagingen, zodat innovatieve oplossingen konden worden geïdentificeerd. Er is beperkte vraag naar traceerbare en gecertificeerde koffie en bedrijven erkennen dat het onbetaalbaar is om volledige traceerbaarheidsbeoordelingen 'tot aan de bron' uit te voeren voor individuele toeleveringsketens. Door gebruik te maken van een collectieve verantwoordelijkheidsaanpak, zoals vastgelegd in de 'Collectieve intentieverklaring', kunnen betrokken bedrijven samenwerken en met andere belanghebbenden middelen bundelen. Dit is een kosteneffectieve manier voor bedrijven om zowel hun operationele kosten als hun reputatierisico te verminderen, terwijl ze tegelijkertijd op een effectieve en proactieve manier ontbossing aanpakken en het behoud van de biodiversiteit in het BBSNP ondersteunen.